صبا باد

صبح

صبح: سپيده دم (فجر)/ ابتداى روز( طلوع)، ( بامداد).

صبحانه

صبحانه: آنچه در صبح خورند؛ ناشتايى.

از آن به مناسبت در باب كفارات و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.

بنابر قول مشهور در اطعام فقير جهت كفّاره، يك بار سير كردن فقير كفايت مى‌كند. از برخى قدما نقل شده كه بايد دو بار؛ يك بار صبح و يك بار شام، فقير را سير كند[1]

خوردن صبحانه، بويژه صبح زود مستحب است؛ چنان كه اكتفا به صبحانه و شام و غذا نخوردن ميان آن دو استحباب دارد[2]

خوردن پنير در صبحانه مكروه و در شب، مستحب است[3]

[1]مسالك الافهام 10/ 97

[2] وسائل الشيعة 24/ 327 و 25/ 25 ؛ وسيلة النجاة/ 631

[3] وسائل الشيعة 25/ 120 .

صبح اول فجر

صبح ثانى فجر

صبح صادق فجر

صبح كاذب فجر

صبر

صبر: خويشتن دارى؛ شكيبايى.

صبر در برابر جزَع( جزع) در لغت به معناى خويشتن دارى و بى تابى نكردن در برابر مصائب، ناملايمات و مكروهات است[1] در حديثى از رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله آمده است: صبر بر سه قسم است: صبر بر مصائب كه با بى تابى نكردن و زبان به شكوه نگشودن و مانند آن تحقق مى‌يابد؛ صبر بر طاعت كه با انجام دادن طاعت و استمرار بر آن و از مسير شرع و ديانت خارج نشدن محقق مى‌شود و صبر بر معصيت و گناه كه با ترك گناه و بازداشتن نفس خود از گرايش به سوى آن تحقق مى‌يابد[2] از آن به مناسبت در باب طهارت و جهاد سخن گفته‌اند.

برترين اخلاق پسنديده كه ريشه و اصل بسيارى از خويها و خصلتهاى