[1]جواهر الكلام 5/ 294 ـ 296

[2] النهاية/ 6 ؛ المهذب 1/ 26 ؛ الوسيلة/ 78

[3] كشف الالتباس/ 87 ؛ جواهر الكلام 1/ 256 ـ 257

[4] جواهر الكلام 1/ 386

[5] ارشاد الاذهان 1/ 238 ؛ مستند الشيعة 1/ 115

[6] الالفية و النفلية/ 126

[7] المبسوط 1/ 339

[8] كشف الغطاء 2/ 360 ؛ وسائل الشيعة 24/ 106

[9] كتاب السرائر 2/ 215 ؛ تحرير الاحكام 2/ 258 و262 ؛ جامع المقاصد 4/ 15 ؛ جواهر الكلام 22/ 40

[10] جواهر الكلام 36/ 296

[11] الحدائق الناضرة 14/ 41 و 23/ 39 .

عقص

عَقْص: بافتن و تابيدن موهاى سر.

لغويان عقص را بر گردآوردن موها در ميانه سر و بستن آنها؛ گردآوردن موها در وسط سر و بافتن و تابيدن آنها؛ تابيدن موها و داخل كردن انتهاى آنها در بن مو و گرفتن بخشى از موها و تابيدن و بستن آنها و سپس رها كردن در پشت سر معنا كرده‌اند. برخى آن را به بافتن موها و قرار دادن آنها همانند توده‌اى در جلوى سر بر روى پيشانى تعريف كرده‌اند.[1] به موهايى كه به گونه فوق بافته و بسته شده‌اند «معقوص» گويند. از آن به مناسبت در باب صلات و حج سخن گفته‌اند.

صلات: به قول مشهور، نماز گزاردن با موهاى معقوص براى مرد كراهت دارد.[2] برخى قدما آن را جايز ندانسته و چنين عملى را موجب بطلان نماز دانسته‌اند.[3]

حج: از اعمال واجب بر حاجى در منى تراشيدن موهاى سر( تراشيدن) و يا كوتاه كردن آن(تقصير) به صورت تخييرى است؛ ليكن به قول گروهى از فقها بر حاجى‌اى كه موهاى خود را بافته و يا جمع كرده و گره زده، تراشيدن متعين و واجب است و تقصير كفايت نمى‌كند.[4]

[1]جامع المقاصد 2/ 353 ؛ روض الجنان 2/ 899 ؛ كشف اللثام 4/ 182 ؛ جواهر الكلام 11/ 83 ـ 84

[2] ذخيرة المعاد/ 363 ؛ جواهر الكلام 11/ 83

[3] الخلاف 1 / 510 ؛ المبسوط 1/ 119 ؛ مختلف الشيعة 2/ 192 ـ 193

[4] مستند الشيعة 12/ 373 ـ 374 ؛ جواهر الكلام 19/ 234 .

عقعق

عَقعَق: نوعى كلاغ به رنگ سياه و سفيد و داراى دمى بلندتر از سايركلاغها[1](كلاغ).

[1]تحريرالوسيلة 2/ 157 .