حدّ آن براى كسى كه از جنوب وارد شهر مىشود، عقبه ذى طوى است. بنابر اين، عمره
گزار با رسيدن به اين مكان، تلبيه را قطع مىكند[1]
مستحب است كسى كه پس از به جا آوردن اعمال حج مىخواهد به مدينه رود، از
سمت عقبه ذى طوى خارج شود.[2]
[1]جامع المقاصد 3/ 169 ؛ الروضة
البهية 2/ 234
[2] احكام و آداب حج (گلپايگانى)/ 418 ؛ كلمة التقوى 3/ 290 ـ 291
و 342 .
عقبه مدنيين
عَقَبه مَدَنيين: مكانى در محدوده
حرم، در شمال مسجد الحرام.
عقبه مدنيين در بالاى مكّه؛ يعنى شمال آن، نزديك قبرستان حجون واقع شده
است. از آن در باب حج سخن گفتهاند.
تكرار تلبيه( تلبيه) پس از احرام بستن(احرام) مستحب است. كسى كه عمره تمتع
مىگزارد، هنگام مشاهده خانههاى مكّه، واقع شده در محدوده قديم اين شهر، بايد
تلبيه را قطع كند. حدّ آن براى وارد شونده از بالاى مكّه، عقبه مدنيين است. چنين
كسى با رسيدن به عقبه مدنيين، تلبيه را قطع مىكند.[1]
مستحب است كسى كه از راه مدينه عازم مكّه است، از بالاى شهر، از عقبه
مدنيين داخل شود.[2]
[1]جامع المقاصد 3/ 169 ؛ الروضة
البهية 2/ 234
[2] كلمة التقوى 3/ 290 ـ 291 و 342 .
عقد
عَقد: قرارداد دو سويه.
عقد در لغت به معناى گره زدن و بستن، مقابل حلّ (گشودن) آمده است. تفاوت آن
با عهد آن است كه در مفهوم عقد، استحكام بخشيدن و بستن نهفته است و اين معنا محقق
نمىشود مگر بين دو طرف؛ ليكن عهد يك طرفه نيز تحقق پيدا مىكند؛ از اين رو، عقد
را عهد مؤكّد تعريف كردهاند. بنابر اين، هر عقدى عهد است؛ ليكن هر عهدى عقد
نيست.[1]
عقد در اصطلاح عبارت است از دو انشاى متلازم؛ يكى ايجاب و ديگرى قبول، كه
در ظرف اعتبار به يكديگر گره خورده و بسته شدهاند و تماميّت و تأثير هر يك در گرو
ديگرى است[2] بنابر اين،