[1]جامع المقاصد 12/ 127 ؛ الروضة البهية 5/ 117

[2] جامع المقاصد 12/ 128

[3] جواهر الكلام 29/ 184 ؛ العروة الوثقى 5/ 624

[4] العروة الوثقى 5/ 624

[5] نساء/ 19

[6] المقنعة/ 511 ؛ الخلاف 4/ 279 ؛ تذكرة الفقهاء (ق) 2/ 593 ؛ جواهر الكلام 29/ 183 ـ 184

[7] جواهر الكلام 29/ 185 [8]مسالك الافهام 7/ 142

[9] 142 ؛ جواهر الكلام 29/ 185

[10] نهاية المرام 1/ 77 ؛ جواهر الكلام 29/ 184

[11] المبسوط 4 / 343

[12] الحدائق الناضرة 25/ 605 ـ 606 ؛ الانوار اللوامع 10 قسم 1/ 369 ؛ جواهر الكلام 33 / 59 ـ 60 .

عضو

عضو: جزئى از بدن.

بدن انسان از اجزاى مختلفى چون چشم، گوش، دست و پا تشكيل شده است.

به هر يك از اين اجزاء، عضو اطلاق مى‌شود كه به دو بخش كلى تقسيم مى‌گردد: اعضاى رئيسه، مانند چشم و دست و اعضاى غير رئيسه، از قبيل يك قطعه گوشت يا پوست. از عنوان ياد شده در ابواب مختلف فقهى، مانند طهارت، صلات، نكاح، صيد و ذباحه، قصاص و ديات و نيز بخش مسائل مستحدثه سخن گفته‌اند.

طهارت: عضو آسيب ديده تا زمانى كه متصل به بدن باشد، پاك است.[1]

در وضو، دو عضو از بدن؛ يعنى صورت و دستها شسته و دو عضو ديگر؛ يعنى سر و پاها مسح مى‌شوند كه به آنها اعضاى وضو گفته مى‌شود( وضو).

تماس با عضو استخوان دارِ جدا شده از بدن انسان پيش از غسل، موجب غسل مسّ ميّت مى‌شود.[2]

به قول مشهور، واجب است عضو استخوان دار جدا شده از بدن ميّت، غسل داده شود و پس از پيچيدن در پارچه‌اى دفن گردد و اگر سينه باشد علاوه بر غسل، تكفين و خواندن نماز نيز واجب است.[3]

صلات و حج: در سجود، واجب است هفت عضو به زمين گذاشته شود[4] ( سجود).

آيا فاقد يكى از اعضاى سجده مى‌تواند امام جماعت شود؟ مسئله اختلافى است[5]( نماز جماعت). نيابت چنين كسى در نماز قضا و نيز حج صحيح نيست.[6]