مقصود از معصوم بودن، محفوظ و مصون بودن آنان از هر گناهى است؛ بزرگ يا كوچك؛ به عمد يا از روى سهو و فراموشى.[5]

اعتقاد به عصمت پيامبران و نيز اهل بيت عليهم السّلام واجب و انكار عصمت آنان از سوى فردى شيعى موجب ارتداد و كفر وى مى‌شود[6] (ضرورى).

عصمت فرشتگان: اعتقاد به معصوم بودن فرشتگان از ضروريات مكتب شيعه امامى است[7]( فرشته).

[1]لسان العرب، واژه «عصم»

[2] رسائل الشريف المرتضى 3/ 325 ؛ المقتصر/ 30

[3] الإنصاف فى مسائل دام فيها الخلاف 3/ 259

[4] الاحزاب/ 33 [5]مرآة العقول 25/ 273

[6] لوامع صاحبقرانى 1/ 24 ؛ جواهر الكلام 28/ 40 ؛ صراط النجاة 3/ 415

[7] الفوائد الطوسية/ 277 .

عُصوبَت تعصيب

عِصيان گناه

عصير

عصير: آب انگور.

عصير در لغت به معناى افشره؛ يعنى مايعى كه از فشار دادن ميوه‌هاى آبدار، مانند انگور، انار، خربزه و هندوانه به دست مى‌آيد، آمده است؛ از اين رو، بر مايع به دست آمده از اجسام سختى كه ترش يا شيرين اند، مانند كشمش، خرما و زرشك كه شيرينى يا ترشى آنها بر اثر خيساندن يا ماليدن در آب و يا افزودن آب و بر آتش نهادن وجوشيدن به دست مى‌آيد، عصير اطلاق نمى‌شود؛ بلكه به آن «نبيذ» يا «نقيع» گويند.

مراد از عصير در روايات و نيز كلمات فقها در صورتى كه بدون قيد و قرينه‌اى به كار رود، آب انگور است و شامل ساير ميوه‌ها نمى‌شود.[1]

( آب انگور)

[1]الحدائق الناضرة 5/ 125 ـ 128 ؛ حاشية مجمع الفائدة/ 676 ؛ مصباح الفقيه 7/ 216 ؛ جواهر الكلام 6/ 24 ـ 25 ؛ مستمسك العروة 1/ 412 ـ 413 .

عضباء

عَضباء: حيوان شاخ شكسته و يا گوش بريده و گوش شكافته.

در روايتى از رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله از قربانى كردن عضباء نهى شده است[1]