چنانچه مدت اجاره تا عشا باشد، پايان آن، اول وقت عشا؛ يعنى غروب آفتاب
خواهد بود؛ چنان كه در عرف نيز اين گونه است.[3]
[1]لسان العرب و القاموس المحيط ،
واژه «عشا»
[2] تحرير الاحكام 3/ 87 ـ 88 ؛ جامع المقاصد 7/ 243 ـ 244
[3] جامع المقاصد 7/ 243 ؛ مفتاح الكرامة 15/
305 .
عشائين
عِشائَيْن [= مغربَيْن]: نماز مغرب و
عشا.
از آن در بابهاى طهارت، صلات، صوم و حج سخن گفتهاند.
طهارت: در استحاضه كثيره، در شبانه روز سه غسل بر زن واجب مىشود. يكى از
آن سه، غسل براى عشائين است. در اينكه واجب است بين عشائين جمع كند يا مىتواند
بين نماز مغرب و عشا فاصله بيندازد و براى هر يك از آنها غسل كند، اختلاف است.[1]
صلات: به قول مشهور، وقت عشائين از غروب آفتاب تا نيمه شب است. آغاز آن به
اندازه اداى مغرب، وقت اختصاصى مغرب و پايان آن به اندازه اداى عشا، وقت اختصاصى
نماز عشا و بين آن دو، وقت مشترك است. برخى به طور مطلق، از غروب تا نيمه شب را
وقت مشترك عشائين دانستهاند.[2]
به قول برخى، براى معذوران، از قبيل بى هوش و حايض، وقت عشائين تا طلوع فجر
امتداد دارد. بنابر اين، چنانچه تا قبل از طلوع فجر عذر آنان برطرف شود، بايد
عشائين را به نيّت ادا به جا آورند.[3]
به قول مشهور، چنانچه تا نيمه شب، وقت به اندازه پنج ركعت باقى باشد، بايد
هر دو نماز ادا خوانده شود.[4]
از جمله نمازهاى مستحب، بين عشائين، نوافل مغرب[5]نماز غفيله[6]( نماز غفيله) و نماز وصيّت[7]( نماز
وصيّت) است.
جمع بين عشائين مطلقا جايز است.[8] برخى جمع ميان آن دو را براى مسافر مستحب
دانستهاند[9] و بنابر قول منسوب به مشهور، جدا و با فاصله خواندن عشائين مستحب
است[10]( جمع بين صلاتين). خوابيدن بين عشائين كراهت دارد.[11]