ازدواج كردن براى دختر و پسر مستحب و عزب ماندن مكروه است.[1] در روايتى از پيامبر اسلام صلّى اللّه‌ عليه و آله آمده است: «بى ارج‌ترين مردگان شما عزبان اند».[2]

در صورتى كه عزوبت موجب ابتلاى فرد به حرام گردد، ازدواج كردن واجب و عزب ماندن حرام خواهد بود.[3]

[1]جواهر الكلام 29/ 15 ـ 16 ؛ العروة الوثقى 5/ 483

[2] وسائل الشيعة 20/ 19

[3] جواهر الكلام 29/ 14 و 396 ؛ العروة الوثقى 5/ 483 .

عزيمت

عزيمت: مقابل رخصت/ سوره داراى سجده واجب( عزائم)/ كلماتى كه با آنها ارواح خبيث را از بدن فرد گرفتار خارج مى‌كنند؛ ايجاد كارهاى خارق العاده به كمك ارواح بسيط ( سحر).

عزيمت به معناى نخست مقابل رخصت(رخصت) قرار دارد و در لغت به معناى قصد مؤكّد آمده است؛[1] ليكن در اصطلاح عبارت است از الزام شرعى به انجام دادن كارى يا ترك آن. بنابر اين، در موارد رخصت، عمل به مقتضاى رخصت الزامى ندارد و ترك آن جايز است؛ ليكن در موارد عزيمت، عمل به مقتضاى عزيمت واجب، و ترك آن ممنوع است.

برخى گفته‌اند: نفى حرج در شريعت از باب رخصت و نفى ضرر از باب عزيمت است؛ بدين معنا كه تكليفى كه به سبب حرجى بودن از مكلّف برداشته مى‌شود، مشروعيتش باقى است؛ از اين رو، در صورتى كه مكلف با تحمل مشقت تكليف حرجى را به جاآورد، جايز و صحيح است؛ ليكن تكليفى كه بر اثر زيان بار بودن برداشته شده، مشروعيت آن نيز برداشته مى‌شود. از اين رو، چنانچه مكلف با تحمل زيان، آن را انجام دهد، عمل انجام گرفته صحيح و كافى نخواهد بود، مانند روزه كه اگر براى مكلف زيان داشته باشد، گرفتن آن صحيح نيست و اگر با وجود ضرر روزه بگيرد، قضاى آن واجب است؛ اما اگر مشقت داشته باشد و نه ضرر، روزه‌اش صحيح است.[2]

بنابر ديدگاه برخى، عزيمت از احكام وضعى است( حكم وضعى).