عرق حيوان نجاست خوار: در نجاست عرق شتر نجاست خوار اختلاف است. قول به نجاست به مشهور قدما و قول به طهارت به مشهور متأخران نسبت داده شده است؛[6] ليكن عرق سايرحيوانات نجاست خوار پاك مى‌باشد.[7] برخى در قولى شاذ و نادر قائل به نجاست آن شده‌اند.[8] برخى نيز احتياط را در اجتناب از عرق هرحيوان نجاست خوار دانسته‌اند.[9]

[1]تذكرة الفقهاء 1/ 52

[2] نزهة الناظر/ 18 ؛ العروة الوثقى 1/ 138

[3] جواهر الكلام 6/ 71 ـ 76 ؛ كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 5/ 195 ـ 198 ؛ مستمسك العروة 1/ 434 ـ 435

[4] كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 5/ 199 ؛ العروة الوثقى 1/ 146 [5]العروة الوثقى 1/ 146 [6]جواهر الكلام 6/ 77 ـ 78 ؛ مستمسك العروة 1/ 438 ؛ مصباح الهدى 1/ 441

[7] كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 5/ 201 ـ 202 ؛ التنقيح (الصلاة) 2/ 153

[8] نزهة الناظر/ 19

[9] العروة الوثقى 1/ 149 .

عرقچين كلاه

عرنه

عُرنَه: از حدود عرفات.

به گفته برخى، عرنه عبارت است از وادى اى محاذى عرفات. برخى گمان برده‌اند عرنه وادى اى است بين عرفات و منى. برخى ديگر عرنه را محلى ميان دو نشانه مشخص شده به عنوان حدّ عرفات و حرم دانسته‌اند.[1]

در روايات، بطن عرنه (پايين اين وادى) از حدود حرم شمرده شده است.[2] در برخى روايات، نَمِره ـ از ديگر حدود عرفات ـ به بطن عرنه تفسير شده است.[3] در حالى كه در برخى روايات ديگر، نمره و بطن عرنه، دو حد از حدود چهار گانه عرفات شمرده شده‌اند.[4] برخى گفته‌اند: مراد از نمره كه به بطن عرنه تفسير شده، پايين كوهى است كه متصل به بطن عرنه مى‌باشد و مراد از نمره در روايت ديگر، خود كوه است.[5] از عنوان ياد شده در باب حج نام برده‌اند.