چنانچه خانه وقفى ويران شود، عرصه آن از وقف بودن خارج نمى‌شود. بنا بر اين، فروش آن جايز نيست.[2] چنان كه با خراب شدن ساختمان مسجد، عرصه آن از مسجد بودن خارج نمى‌شود.[3]

به قول مشهور، زوجه از عرصه ارث نمى‌برد؛ بلكه تنها از اعيان ارث مى‌برد ( زوجيّت).

[1]الدروس الشرعية 2/ 317 ؛ جواهر الكلام 28/ 458 ـ 459

[2] جواهر الكلام 28/ 109 ـ 111 ؛ مسالك الافهام 5/ 398

[3] جواهر الكلام 28/ 108 ـ 109 ؛ مسالك الافهام 5/ 396 ـ 397 .

عرض

عَرض: پهنا؛ مقابل طول.

از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، اطعمه و اشربه و قصاص سخن گفته‌اند.

به قول مشهور، به آبى كه عرض، طول و عمق آن، هر كدام سه وجب و نيم باشد، آب كر( آب كر) گويند.[1]

حدّ واجب شستن صورت در وضو از جهت پهنا مقدارى است كه بين انگشت شصت و وسط قرار مى‌گيرد[2](وضو).

به قول مشهور، در وضو در مسح سر و پا از جهت عرض، مسماى مسح ـ هرچند به اندازه يك انگشت ـ كفايت مى‌كند؛ ليكن مستحب است مسح سر با سه انگشت بسته و مسح پا با كف دست صورت گيرد.[3]

مقدار واجب در عرض و طول ازار (سرتاسرى)، از اجزاى واجب كفن آن است كه بدن را ـ هرچند با دوختن ـ بپوشاند؛ ليكن مستحب است عرض آن به گونه‌اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر قرار گيرد و طولش نيز به اندازه‌اى باشد كه بتوان از جانب سر و پا آن را بست.[4] برخى مقدار يادشده در طول و عرض را واجب دانسته‌اند.[5]

از آداب خاك سپارى ميّت زن، گذاشتن جنازه در سمت قبله و سپس داخل كردن آن به صورت عرضى است.[6]

از آداب مسواك زدن، مسواك زدن دندانها به صورت عرضى است.[7]