عنوان ياد شده بر نواحى مركزى ايران اطلاق مىشد و گستره آن شهرهاى
كرمانشاه، همدان، رى و اصفهان را دربر مىگرفت. در بحث زمينهاى مفتوح عنوه( زمين
مفتوح عنوه) نيز از عراق عجم نام برده شده است.[1]
[1]رسائل المحقق الكركى 3/ 109 .
عراق عرب عراق
عراقين
عراقين: كوفه و بصره.[1]
از آن به مناسبت در باب زكات نام بردهاند.
برخى قدما با استناد به روايتى از امام هادى عليه السّلام[2] در زكات فطره،
بر مردم مناطقى، از جمله عراقين پرداخت خرما را واجب دانستهاند؛[3] ليكن مشهور فقها
حكم وجوب را نپذيرفته و روايت را حمل بر استحباب كردهاند.[4]
از آن به مناسبت در بابهاى اجتهاد و تقليد، صلات، حج و بسيارى از ابواب
معاملات سخن گفتهاند.
آموزش عربى: عربى زبان قرآن، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و امامان عليهم
السّلام است؛ از اين رو، فراگيرى آن مستحب و در روايات به آن سفارش شده است. در
روايتى به نقل از امام صادق عليه السّلام آمده است: «زبان عربى را بياموزيد؛ زيرا
عربى زبانى است كه خداوند با آن با بندگان خود سخن گفته است».[1]
از آنجا كه فهم قرآن و روايات متوقف بردانستن زبان عربى است، آشنايى با اين
زبان از مقدمات و شرايط اجتهاد( اجتهاد) شمرده شده است.[2]