[1]بقره/ 173 ؛ انعام / 145 ؛ نحل/ 115 .

عاديات؛ سوره

عاديات؛ سوره: صدمين سوره قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

در حديثى از امام صادق عليه السّلام در فضيلت تلاوت سوره عاديات و مداومت بر آن آمده است: «خداوند كسى را كه بر تلاوت سوره عاديات مداومت كند، در روز قيامت با امير المؤمنين عليه السّلام محشور مى‌كند و در كنف حمايت و در زمره رفيقان آن حضرت خواهد بود».[1]

خواندن سوره عاديات پس از حمد در ركعت دوم نماز جعفر[2]( نماز جعفر طيار) و هنگام شانه كردن محاسن[3] مستحب است.

[1]وسائل الشيعة 6/ 259

[2] جواهر الكلام 12/ 206

[3] الحدائق الناضرة 5/ 565 .

عاذل

عاذل: رگى در پايين رحم زن.

به رگ زيرين رحم عاذل گويند. گفته شده خون استحاضه از آن خارج مى‌شود[1]( استحاضه).

[1]مدارك الاحكام 2/ 7 ؛ الحدائق الناضرة 3/ 276 .

عارضان

عارضان: موهاى دو طرف صورت تا چانه.

عارضان تثنيه «عارض» عبارت است از موهاى دو طرف صورت از انتهاى عذار (موهاى محاذى گوش) تا بالاى چانه. عارضان بر دو طرف صورت؛ يعنى گونه‌ها نيز اطلاق شده است.[1] از عنوان ياد شده به مناسبت در باب طهارت و تجارت سخن گفته‌اند.

در وضو، شستن صورت واجب است. محدوده وجوب از جهت طول، رستنگاه مو تا آخر چانه و از جهت عرض، مقدارى است كه انگشت شصت و ميانى آن را فرا گيرد.[2]

بدون شك، آن مقدار از صورت كه اين دو انگشت آن را فرا نمى‌گيرد، از قلمرو صورت خارج است و در نتيجه شستن آن در وضو واجب نيست.