ظالم ظلم

ظاهر

ظاهر: مقابل باطن؛ بخش آشكار يا بيرونى از هر چيز يا هر شخص/ از الفاظ فتوا (الفاظ فتوا)/ آنچه بر حسب لغت از لفظ فهميده مى‌شود؛ مقابل نصّ( ظهور).

از عنوان ياد شده به معناى اول به مناسبت در بابهاى طهارت و صلات سخن گفته‌اند.

در وضو و غسل شستن ظاهر اعضا كفايت مى‌كند و شستن باطن آنها مانند درون دهان، بينى و گوش لازم نيست.[1] چنان كه در شستن محاسن در وضو، شستن ظاهر آن كفايت مى‌كند، مگر آنكه موهاى صورت به اندازه‌اى كم باشد كه پوست پيدا باشد.[2]

در شستن مخرج غايط، شستن ظاهر آن كافى است و شستن باطن لازم نيست.[3]

در مسح بر جبيره( جبيره) پاك بودن ظاهر آن كفايت مى‌كند و نجس بودن باطن (زير) جبيره اشكال ندارد.[4]

در تيمّم چنانچه با باطن (كف) دست نتوان تيمّم كرد، تيمّم با ظاهر و پشت دست انجام مى‌گيرد.[5] چنان كه در صورت عدم امكان گذاردن كف دست بر زمين در حال سجده، گذاشتن ظاهر و پشت دست كفايت مى‌كند.[6]

اكثر قدما ـ بنابر آنچه به آنان نسبت داده شده ـ عدالت را به حسن ظاهر تعريف كرده‌اند.[7] مراد از آن اين است كه ظاهر شخص از ديدگاه شرع نيكو باشد و پايبندى به احكام شرع در گفتار و رفتار او تجلى يابد[8](حسن ظاهر).

( باطن)

[1]جواهر الكلام 3/ 84 ـ 85 ؛ العروة الوثقى 1/ 355 و 393 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 40

[2] جواهر الكلام 2/ 159 ؛ تحرير الوسيلة 1/ 21

[3] جواهر الكلام 2 / 27

[4] العروة الوثقى 1 / 447