طَير پرنده

طيره

طِيَره: فال بد زدن به چيزى.

طيره در دوران جاهليت مرسوم بوده است. مردم جاهلى هنگام سفر و انجام دادن كارهاى مهم به رخدادها، پرندگان و حيوانات، فال بد زده و به سبب آن از انجام دادن كار يا رفتن به سفر خوددارى مى‌كردند. از اين عنوان به مناسبت در باب حج و كفارات سخن رفته است.

حكم: طيره مكروه و ترك آن مستحب است.[1] رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله ـ بر حسب روايت نقل شده ـ فال نيك زدن را دوست و از فال بد زدن كراهت داشت.[2] بر پايه روايتى، كفّاره طيره، توكل بر خدا است[3] و در پرتو توكل بر خداوند تعالى و عدم اعتنا به آنچه رخ داده، اثر سوء عملى كه به آن فال بد زده شده بر طرف خواهد شد. چنان كه در روايتى ديگر آمده است: تأثير طيره و ميزان آن به تفأل زننده بستگى دارد. اگر او آن را سبك و كوچك بشمارد، كار بر او سبك مى‌شود و اگر سخت بگيرد، سخت و دشوار مى‌گردد و اگر ناچيز انگارد، هيچ اثر سوئى بر او نخواهد گذاشت.[4]

براى رفع اثر سوء فال بد زدن، صدقه دادن مستحب است و نيز در سفر هنگام رخداد چيزى كه به آن فال بد زده مى‌شود مستحب است اين دعا خوانده شود: «اِعْتَصَمتُ بِكَ يا رَبِّ مِن شَرِّ ما اَجِدُ فى نَفسى فاعْصِمنى مِن ذلِكَ».[5]

( تفأل)

[1]وسائل الشيعة 11/ 361

[2] الدروس الشرعية 3/ 165

[3] وسائل الشيعة 22/ 404

[4] الكافى (كلينى) 8/ 197 ـ 198 ؛ جواهرالكلام 33/ 193 [5]وسائل الشيعة 11/ 363 .

طيلسان

طَيلَسان: نوعى جامه.

واژه طيلسان مفرد «طيالسه» عربى برگردانده شده از «تالشان» فارسى و عبارت است از نوعى بالاپوش ضخيم و بدون آستين كه تار آن ابريشم و پودش از پنبه بوده و بالاى بدن؛ كتفها و پشت را مى‌پوشانيد. از كلام برخى لغويان، پوشاندن سر نيز استفاده مى‌شود[1]