بنابر قول به حرمت، تفاوتى ميان ازدواج دائم و موقت نيست[5]ليكن برخى، حرمت را به ازدواج دائم اختصاص داده‌اند.[6]

اگر كسى مدعى ناتوانى مالى و بيم ابتلا به حرام باشد، در صورتى كه دروغگو بودنش محرز نباشد، ادعايش پذيرفته مى‌شود.[7]

كسى كه مالى در دست دارد و ادعا مى‌كند ملك ديگرى است، در صورت عدم احراز ملكيت او، گفته‌اش پذيرفته است. همچنين اگر ادعا كند دينى بر ذمّه دارد كه مانع طَول است.[8]

[1]نساء/ 25

[2] كشف الرموز 2/ 140 ؛ التنقيح الرائع 3/ 79 ؛ الحدائق الناضرة 23/ 559 ؛ جواهر الكلام 29/ 406

[3] الحدائق الناضرة 23/ 559

[4] مختلف الشيعة 7/ 246 ـ 248 ؛ الحدائق الناضرة 23/ 559 ـ 560 ؛ جواهر الكلام 29/ 393 و 405 ـ 406

[5] غاية المرام 3/ 58 ؛ الحدائق الناضرة 23/ 565 ـ 566

[6] نهاية المرام 1/ 126

[7] مسالك الافهام 7/ 329

[8] الحدائق الناضرة 23/ 568 .

طول

طُول: درازا؛ مقابل عرض.

از آن به مناسبت در باب طهارت و قصاص سخن گفته‌اند.

طهارت: به قول مشهور، به آبى كه عرض، طول و عمق آن، هر كدام سه وجب و نيم باشد، آب كر( آب كر) گويند.[1]

اندازه واجب شستن صورت در وضو در طول از رستنگاه موى سر تا زير چانه است[2](وضو).

در مسح سر از جهت عرض و طول، اندازه خاصى معتبر نيست و مسمّاى مسح كفايت مى‌كند؛[3] ليكن در مسح پا از جهت طول به قول مشهور، مسح از سر انگشتان تا برآمدگى روى پا يا مفصل ـ بنابر اختلاف اقوال ـ واجب است.[4]

بلند گذاشتن محاسن، افزون بر يك قبضه از چانه مكروه است.[5]

مقدار واجب ازار (سرتاسرى) از عرض و طول آن است كه بدن ميّت را ـ هرچند با دوختن ـ بپوشاند؛ ليكن مستحب است طول آن به اندازه‌اى باشد كه بتوان از دو طرف سر و پا آن را بست؛