از قبيل جواز غسل دادن هر يك از آن دو ديگرى را در صورتى كه يكى از آن دو در زمان
عدّه بميرد؛ وجوب نفقه( نفقه)؛ ارث بردن
از يكديگر؛ حرمت ازدواج با خواهر زن و نيز زن پنجم؛ وجوب اذن از زوج براى خروج از
منزل؛ حرمت بيرون كردن زن مطلّقه از منزل؛ وجوب تمكين زن در صورت رجوع مرد؛ جايز،
بلكه مستحب بودن آرايش براى جلب توجه مرد و ثبوت حدّ زناى محصن (احصان) در صورت
زنا با اجنبى يا اجنبيه[1]
موارد استثنا
شده از حكم ياد شده عبارتاند از حرمت بوسيدن، لمس و آميزش با مطلّقه بدون قصد
رجوع يا با قصد عدم رجوع، بنابر قول به شرط بودن قصد در تحقق رجوع[2]( رجعت).
طلاق سنّت
به معناى اعم؛ يعنى طلاق مشروع، مقابل طلاق بدعى.[1]
طلاق سنّت
به معناى اخصّ؛ بدين گونه كه مرد همسرش را طلاق دهد و بعد از طلاق به وى رجوع نكند
تا آنكه عدّهاش تمام شود و پس از آن، در صورت تمايل، بايد با عقد جديد و مهر جديد
با او ازدواج كند.[2] مقابل اين نوع طلاق، طلاق عدّى( طلاق عدّى) قرار دارد. در
روايات متعددى طلاق به سنّى به معناى اخص و عدّى تقسيم شده است.[3]
( طلاق)
[1]المقتصر / 272 ؛ الروضة البهية 6 / 33
[2] المقتصر/ 272 ـ 274 ؛ المهذب البارع 3/
467 ؛ كشف اللثام 8/ 51 ـ 52