طروقة الفحل

طَروقَةُ الفَحل: شتر رسيده به سن آميزش و آبستن شدن.

عرب به ماده شتر رسيده به سنى كه شتر نر مى‌تواند با آن آميزش و آن را باردار كند، طروقة الفحل گويند.[1] از آن به مناسبت در باب زكات و ديات سخن گفته‌اند.

زكات: در برخى نصابهاى زكات شتر، طروقة الفحل پرداخت مى‌شود، مانند اينكه در 46 نفر يك طروقة الفحل به عنوان زكات پرداخت مى‌گردد[2]( زكات).

ديات: در قتل شبه عمد( شبه عمد) در صورت پرداخت ديه آن از شتر، بنابر قولى از صد شتر 36 نفر آن بايد طروقة الفحل باشد.[3] برخى احتمال داده‌اند مراد از طروقة الفحل كه در برخى روايات آمده، شترى باشد كه از راه آميزش آبستن شود.[4]

[1]لسان العرب و مجمع البحرين ، واژه «طرق»

[2] مصابيح الظلام 10 / 234 ـ 235 ؛ جواهر الكلام 15/ 111 و 123 ؛ روضة المتقين 3/ 62

[3] جواهر الكلام 43/ 18 ـ 19

[4] كشف اللثام 11/ 310 .

طريق راه

طريقه عقلا بناء عقلا

طريقيت

طريقيت: حكايت و كشف اماره از واقع.

عنوان طريقيت در برابر سببيت( سببيت) در اصول فقه، بحث حجيت اماره به كار رفته است.

طريقيت يا سببيت اماره: آيا حجيت اماره ( اماره) به نحو طريقيت است؛ بدين معنا كه تنها يك حكم وجود دارد؛ حكم واقعى و اماره، كاشف و بيانگر آن است و جز آن حكمى وجود ندارد، و يا به گونه سببيت؛ يعنى حدوث حكم مطابق با مفاد اماره؟ مسئله اختلافى است. مشهور فقهاى امامى قائل به قول نخست‌اند.

( تخطئه) ( تصويب)

[1]اصول الفقه 1/ 36 ؛ نهاية الافكار 3/ 111.

طسق

طَسْق: اجرت بهره ورى از زمين.

به گفته برخى لغويان، واژه طسق معرب «تشك» فارسى به معناى ماليات بر زمين است[1] اين عنوان در روايات2 و