نوع ديگر،
طبلهايى است در اندازههاى متفاوت و معمولاً بزرگ كه با دو چوب كلفت و نازك بر آن
مىكوبند. در فارسى به آن، دُهُل نيز گويند و در گذشته معمولاً براى اعلام خبرهاى
مهم و يا در جنگها كاربرد داشته است.[1] از آن در باب تجارت و وصيّت نام بردهاند.
طبلى كه مناسب
مجالس لهو و لعب است و به طور معمول كاربرد لهوى دارد، از آلات لهو به شمار مىرود
كه نواختن، خريد و فروش و هرگونه تصرف در آنها حرام است[2]( آلات لهو).
نواختن بر طبل
غير لهوى، همچون طبل جنگ و نيز خريد و فروش و ساير تصرفات در آن، جايز است؛ چنان
كه وصيّت به آن و نيز طبلى كه از آن، هم استفاده حلال مىشود و هم استفاده حرام
صحيح است.
چنانچه وصيّت
كننده طبلهاى مختلف لهوى و غير لهوى داشته باشد و به يكى از آنها وصيّت كند، وصيّت
به طبل حلال (غير لهوى) منصرف مىشود.[3]
طبيعى عبارت
است از ويژگيها و هيئتى كه بيشترينِ هر نوع از انواع خلق بدان گونه آفريده
شدهاند، مانند داشتن دو چشم، دو گوش، بينايى و شنوايى در انسان و حيوان.