responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 177
در اينكه طايفه بر چه تعداد صادق است، ديدگاههاى مختلفى وجود دارد؛ يك نفر[2]سه نفر3 و ده نفر[4] برخى گفته‌اند: ملاك عرف است و بايد به عرف رجوع كرد[5]


[1]نور/ 2

[2] النهاية/ 701

[3] كتاب السرائر 3/ 454

[4] الخلاف 5/ 374 ـ 375

[5] الروضة البهية 9/ 96 .

طب پزشكى

طبخ پختن

طبرانى

طَبَرانى: نوعى ماهى.

عنوان ياد شده در كتابهاى لغت نيامده، ليكن در بعضى روايات آمده است.[1] امروزه نيز چنين لغتى چندان شناخته شده نيست. بعضى آن را به ماهى دراز [= شانق] و بعضى ديگر به سفيد ماهى تعريف كرده‌اند.[2]

عنوان طبرانى به تبع ذكر آن در روايات، در كلمات فقها نيز در باب اطعمه و اشربه آمده است.

ماهى طبرانى از ماهيهاى پولك دار و حلال است؛[3] ليكن برخى قدما خوردن آن را مكروه دانسته‌اند.[4]


[1]وسائل الشيعة 24/ 130

[2] كشف الرموز 2/ 360 ؛ منهاج الصالحين (سيدمحسن حكيم) 2/ 368

[3] الدروس الشرعية 3/ 9 ؛ جواهر الكلام 36/ 250 ـ 251

[4] المهذب 2/ 439 .

طبرستان

طبرستان: مازندران.

برخى، طبرستان را بر گيلان نيز اطلاق كرده‌اند.[1] بنابر اين، تمامى شهرهاى حاشيه جنوبى درياى خزر جزء طبرستان به شمار مى‌روند؛ ليكن معروف، جدا بودن گيلان از طبرستان است. از آن به مناسبت در باب زكات نام برده‌اند.

برخى قدما با استناد به روايتى از امام حسن عسكرى عليه السلام[2] بر اهالى طبرستان پرداخت برنج را به عنوان زكات فطره( زكات فطره) واجب دانسته‌اند؛[3] ليكن مشهور، روايت را بر استحباب حمل كرده و آن را مستحب دانسته‌اند.[4]

نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 177
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست