ضجنان، نام كوهى در راه مكّه از مدينه است كه درّه متصل به آن كوه نيز به اين نام ناميده مى‌شود.[1]

برخى گفته‌اند: خداوند در اين مكان قوم لوط را كيفر كرده است. در برخى روايات آمده است اين منطقه دره‌اى از دره‌هاى دوزخ است و خداوند برخى منافقان را در اين مكان عذاب مى‌كند.[2] از آن به مناسبت در باب صلات نام برده‌اند.

از مكانهايى كه نماز گزاردن در آنجا كراهت دارد، ضجنان است.[3]

[1]لسان العرب و النهاية (ابن اثير)، واژه «ضجن» ؛ المقنع/ 78

[2] جواهر الكلام 8/ 349 ـ 350 ؛ الحدائق الناضرة 7/ 215

[3] الإقتصاد/ 258 ؛ جواهر الكلام 8/ 349 .

ضجه گريه

ضحى؛ سوره

ضحى؛ سوره: نود و سومين سوره قرآن كريم.

از آن در باب صلات سخن گفته‌اند.

در روايات بر زياد خواندن سوره ضحى با سوره‌هاى شمس، ليل و انشراح در شب و روز تأكيد شده است.[1] در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است: كسى كه اين چهار سوره را در شب و روز بسيار تلاوت كند، هيچ چيزى كه نزد او است، حتى مو، پوست، گوشت، خون و رگهايش باقى نمى‌ماند مگر آنكه در روز قيامت به نفع او گواهى مى‌دهد و خداوند گواهى آنها را مى‌پذيرد و به فرشتگان فرمان مى‌دهد كه بنده‌ام را به بهشت‌هايم ببريد تا هر جا را كه دوست دارد برگزيند.[2]

بنابر قول مشهور، سوره ضحى و انشراح(انشراح؛ سوره) يك سوره به شمار مى‌روند.[3] بر اتحاد اين دو سوره ادعاى اجماع نيز شده است؛[4] ليكن برخى در اتحاد آن دو اشكال كرده و آن را نپذيرفته‌اند.[5] در هر صورت، در نماز بنابر قول به وجوب قرائت سوره كامل، بايد هر دو سوره به ترتيبى كه در قرآن آمده خوانده شوند و قرائت يكى از آن دو كفايت نمى‌كند.[6]