ضابطه فقهى

ضابطه فقهى: ملاك كلّى فقهى.

در برخى كتابهاى نگاشته شده در قواعد فقهى هنگام بحث از قاعده فقهى از عنوانى ديگر با نام ضابطه فقهى نام برده شده است. برخى در تفاوت دو عنوان ياد شده گفته‌اند: قاعده فقهى از نظر گستره اعم از ضابطه فقهى است؛ بدين معنا كه ضابطه فقهى اختصاص به يك باب ـ مثلا طهارت ـ دارد؛ اما قاعده فقهى ابواب متعدد را پوشش مى‌دهد.

برخى تفاوت ياد شده را نپذيرفته و به جاى آن، دو تفاوت ديگر ذكر كرده‌اند:

( قاعده فقهى)

[1]القواعد الفقهية (فاضل)/ 10 ـ 13 .

ضالّه

ضالّه: حيوان گم شده.

در اصطلاح به حيوان گم شده «ضالّه»، انسان گم شده «منبوذ» يا «لقيط»( لقيط) و به ساير اموال گم شده «لقطه»(لقطه) گويند. لقطه معناى اعمى نيز دارد كه شامل هر سه نوع گم شده فوق مى‌شود[1]