صيد و كفّاره: شكار كردن حيوان وحشى غير دريايى در حال احرام يا در حرم موجب ثبوت كفاره بر شكار كننده است.

جانورى كه شكار (كشتن) آن حرام و موجب ثبوت كفّاره است يا از پرندگان است و يا از غير پرندگان. در اين مقاله به اختصار به كفاره صيد اشاره مى‌شود و تفصيل آن در عناوين مناسب مى‌آيد.

الف. پرندگان: كفّاره كشتن شتر مرغ يك شتر؛[10] كفّاره كشتن هر يك از گنجشك، قُبَّره (چكاوك) و صَعوه (پرنده‌اى كوچك شبيه گنجشك) به قول مشهور، يك مُدّ طعام؛[11] كفّاره كشتن مرغ سنگ خوار، كبك و دُرّاج يك بره نر كه از شير گرفته شده است و مى‌چرد؛[12] كفّاره كشتن يك ملخ، به قولى يك دانه خرما و به قولى ديگر يك كف طعام[13] و كفّاره كشتن ملخهاى زياد يك گوسفند است. البته در صورتى كه ناگزير از كشتن ملخ باشد، كفّاره ثابت نيست.[14]

به قول مشهور، كفاره كشتن كبوتر در غير حرم براى محرم يك گوسفند و براى مُحِل در حرم يك درهم است. چنانچه محرم در حرم كبوترى را بكشد كفّاره آن يك گوسفند به اضافه يك درهم است[15] (كبوتر).

در كشتن زنبور اختلاف است كه آيا كفّاره دارد يا نه و بنابر قول نخست، كفّاره آن چه چيز و چه مقدار است( زنبور).

در ساير پرندگان اختلاف است كه آيا كفّاره كشتن آنها يك گوسفند است يا بهاى آنها.[16]

ب. غير پرندگان: كفّاره شكار گاو وحشى و نيز بنابر قول مشهور، الاغ وحشى( گورخر) يك گاو اهلى است.[17] كفّاره صيد هر يك از روباه، آهو و خرگوش يك گوسفند[18] و كفّاره كشتن جوجه تيغى، سوسمار و موش صحرايى به قول مشهور يك جَدْى (بزغاله نر) است.[19]

كفّاره كشتن ساير حيواناتى كه براى كشتن آنها كفّاره خاصى ذكر نشده، بهاى آن حيوان است.[20]