responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 107

صنج در عربى در دو معناى نخست به كار رفته و معناى سوم در اصل همان چنگ فارسى (نوعى ساز رشته‌اى بسيار قديمى) است كه به زبان عربى برگردان و معرّب شده است.[3] از احكام آن در باب تجارت و حدود و نيز در پاسخ به استفتائات سخن گفته‌اند.

صنج به معناى چنگ و دايره زنگى از آلات لهو( آلات لهو) به شمار مى‌رود كه استفاده و نيز گوش فرا دادن به آن حرام است؛[4] ليكن در باره صنج به معناى نخست، از فقهاى پيشين، كلام صريحى كه بيانگر مصداق آلت لهو بودن آن باشد، يافت نگرديد. از اين رو، برخى، مصداق آلات لهو نبودن آن را به فقها نسبت داده و خود بر آن فتوا داده‌اند.[5] برخى ديگر، آن را از آلات مشكوك بر شمرده و گفته‌اند: به جهت شك در مصداق بودن آن براى آلات لهو، استفاده از آن جايز است.[6] بعضى نيز آن را از آلات مشترك(آلات مشترك) بر شمرده و به جواز استفاده از آن در عزادارى تصريح كرده‌اند؛[7] ليكن برخى معاصران، آن را از آلات لهو بر شمرده و استفاده از آن را حتى در عزادارى حرام دانسته‌اند.[8]


[1]الدروس الشرعية 2/ 126 ؛ مسالك الافهام 14/ 183

[2] روضة المتقين 10 / 164 ـ 165

[3] لسان العرب/ واژه «صنج»

[4] ارشاد الاذهان 2/ 157 ؛ الدروس الشرعية 2/ 126 ؛ مسالك الافهام 14/ 183

[5] غنا، موسيقى (رسالة فى تحقيق الغناء)1/ 704

[6] مستند الشيعة 18/ 166

[7] غنا، موسيقى 3/ 1957

[8] توضيح المسائل مراجع 2/ 834 .

صندل

صندل: درختى كوچك، خاص مناطق گرمسير با برگهاى نوك تيز/ چوب درخت صندل.[1]

چوب درخت صندل در ساختن وسايل چوبى به كار مى‌رود و اسانس آن در داروسازى و عطر سازى كاربرد دارد. از آن به مناسبت در باب صلات و حج سخن گفته‌اند.

سجده بر خوردنى صحيح نيست؛ اما اگر خوردنى بودن آن تنها در مواقع ضرورى همچون گاه بيمارى باشد، مانند چوب صندل، سجده بر آن اشكال ندارد.[2]

نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 107
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست