موجود سركش و متمرد معروف؛ يعنى ابليس كه از سجده بر حضرت آدم عليه السّلام سر باز زد و نيز بر فرزندان او كه از جنس جنّ مىباشند اطلاق مىشود.(1)عنوان ياد شده به مناسبت در بسيارى از بابهاى فقهى همچون طهارت، صلات، حج و نكاح آمده است.
پناه بردن به خدا از شيطان:پناه بردن به خداوند متعال از شر شيطان با گفتن{أعُوذُ باللّهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَجيم}و مانند آن در هرحال، بويژه اوقات زير مستحب است: هنگام تلاوت قرآن كريم؛(2)پيش از قرائت در نماز؛(3)هنگام آميزش(4)و زمان ورود به مستراح(5)( -->استعاذه).
حالات حضور شيطان:برخى افعال و حالات در انسان، بستر و زمينه ساز حضور شيطان و نزديك شدن او به انسان مىگردد؛ از اين رو، در روايات از چنين افعال و حالاتى نهى شده است و فقها به كراهت آنها حكم كردهاند، مانند خضاب كردن(-->خضاب)در حال جنابت(6)و حيض؛(7)تخلّى(-->تخلّى)بر روى قبر؛(8)ايستاده بول كردن؛ ادرار كردن در آب؛(9)تنها بودن در خانه؛(10)به تنهايى مسافرت كردن؛(11)خلوت كردن زن و مرد اجنبى در يك مكان؛(12)نگهدارى زباله در منزل در شب و بيرون نبردن آن در روز(13)و راه رفتن در يك كفش.(14)
عوامل دورى شيطان:برخى اعمال موجب دور شدن و فاصله گرفتن شيطان از انسان مىشود، مانند ناخن گرفتن؛(15)اذان گفتن در منزل؛(16)محافظت بر نماز و اوقات آن؛(17)نگهدارى كبوتر در منزل؛(18)انگشتر جذع يمانى( -->جذع يمانى)به دست كردن(19)و خوردن انار.(20)
نام گذارى به اسماء شيطان:نام گذارى فرزند به يكى از اسمهاى شياطين، مانند ضريس و صفات آنها مكروه است.(21)
شيطان و سِحر:به تصريح برخى، از اقسام سحر حرام و ممنوع ارتباط باشياطين و كشف چيزهاى پوشيده و پنهان از راه ايشان است(22)( -->سِحر).