جهت نخستين بار بودن خون ديدن وى باشد، كه از او به «مبتدئه» تعبير مى‌شود يا به جهت متفاوت بودن عدد و زمان خون ديدن، كه از او به «مضطربه» تعبير مى‌گردد و يا به جهت فراموشى عادتش، كه او را «ناسيه» گويند ـ چنانچه دوران خون ديدنش از ده روز بگذرد، بنابر قول مشهور، خونِ داراى صفات حيض را ـ به شرط آنكه از سه روز كمتر و از ده روز بيشتر نباشد ـ حيض و خون واجد صفات استحاضه را استحاضه قرار مى‌دهد.

در صورت يكسان بودن خون و يا فقدان دو شرط ياد شده (كمتر از سه و بيشتر از ده روز نبودن)، مبتدئه و مضطربه در عدد ايام حيض، به عادت خويشاوندان و در صورت عدم امكان يا متفاوت بودن عادت آنان، بنابر قول مشهور به همسالان خود رجوع مى‌كنند و در صورت عدم امكان يا اختلاف آنان، وظيفه ايشان، رجوع به روايات تعيين كننده عدد ايام حيض است.

روايات و به تبع آن، اقوال فقها در عدد ايام حيض مختلف است. تخيير بين حيض قرار دادن سه روز در ماه نخست و ده روز در ماه دوم و بين حيض قرار دادن ده روز در هر ماه؛ حيض حساب كردن هفت روز در هر ماه؛ تخيير بين حيض قرار دادن سه روز از ماهى و ده روز از ماهى ديگر و بين شش يا هفت روز در هر ماه؛ حيض قرار دادن ده روز از هر ماه؛ و حيض حساب كردن سه تا ده روز از جمله اقوال در مسئله است.(1)

ناسيه بدون نياز به رجوع به عادت خويشان و همسالان، به روايات رجوع مى‌كند.(2)

(--> حيض)

رجوع به صفات --> تمييز

رجوع به كفايت

رجوع به كفايت: از شرايط تحقق استطاعت مالى.

رجوع به كفايت، يعنى اينكه حاجى

• (1)الحدائق الناضرة 3/ 193 ـ 207
• (2)جواهر الكلام 3/ 308 ـ 309 .