شقايق نعمان

شقايق نُعمان: گلى سرخ رنگ، لاله كوهى.

نسبت گل شقايق به نعمان يا بدان جهت است كه نعمان به معناى خون است و چون اين گل نهايت سرخى را دارد به نعمان نسبت داده شده است و يا آنكه نعمان نام پادشاهى از عرب است كه لاله يادشده را از كوهستان آورده بود؛ از اين رو، اين گل به وى نسبت داده شده است. برخى گفته‌اند: نعمان گل شقايق را بسيار دوست مى‌داشت؛ بدين جهت، اين گل به او منتسب گشته است.(1)از اين عنوان به مناسبت در باب صلات نام برده‌اند.

از مكانهايى كه نماز گزاردن در آنها مكروه مى‌باشد، «وادى شَُقْرَه» است. در اينكه وادى شقره نام محلى بين مكّه و مدينه است يا نه، اختلاف مى‌باشد. بنابر قول دوم، مراد از آن محلّ رويش شقايق نعمان است. بنابر اين، نماز گزاردن در هر مكانى كه لاله در آن جا روييده ـ از آن جهت كه توجه نماز گزار بدان جلب مى‌شود ـ مكروه است.(2)ليكن برخى وادى شقره را نام مكانى مخصوص دانسته‌اند؛ خواه در آن جا شقايق وجود داشته باشد يا نداشته باشد.(3)

شقرّاق

شقِرّاق:سبزه قبا.

شقرّاق پرنده‌اى شبيه كلاغ با بالهاى سياه و خطوط سرخ، سفيد، سبز و سياه كه سبزى اش بر ديگر رنگها غلبه دارد.

• (1)لسان العرب ، واژه «شقق» ؛ لغت نامه دهخدا ، واژه «شقائق النعمان»
• (2)منتهى المطلب 4/ 350 ؛ جامع عباسى/ 36
• (3)كتاب السرائر 1/ 264 ـ 265 .