شعر خواندن در حدّ خودش عملى مشروع و جايز است و دريافت مزد در ازاى آموختن آن به ديگرى نيز جايز مىباشد.(1)
خواندن شعر در ستايش و رثاى اهل بيت عليهم السّلام؛ بويژه مصائب سالار شهيدان، حضرت امام حسين عليه السّلام و ياران با وفاى آن گرامى مستحب و در روايات بدان ترغيب و تأكيد شده است؛(2)چنان كه آموختن اشعار جناب ابوطالب عليه السّلام به فرزندان مستحب است.(3)
سرودن شعر مشتمل بر هجو و ناسزاى مؤمن و دروغ و نيز بيان زيباييهاى زن مؤمنِ شناخته شده(--> تَشبيب)از گناهان شمرده شده و حرام است.(4)
خواندن شعر در مسجد،(5)در حال روزه،(6)در ماه رمضان، در حرم(7)( -->حرم)، در حال احرام(--> احرام)، در حال طواف،(8)روز جمعه(9)و در شب(10)مكروه است. بسيارى از فقها خواندن اشعار مدايح و مراثى پيامبر صلى اللّه عليه و آله و اهل بيت آن حضرت عليهم السّلام و نيز اشعار مشتمل بر حكمت و موعظه، همچنين استشهاد به اشعار جهت فهم معانى لغات قرآن و حديث را استثنا كردهاند.(11)
بسيار خواندن اشعار باطل، هرچند موجب بطلان وضو نمىشود، ليكن برخى، وضو گرفتن پس از آن را مستحب دانستهاند.(12)برخى افزون بر چهار بيت را مصداق آن دانستهاند.(13)