ليكن در دوم تحصيل آن بر مكلّف واجب است. از اين رو، بر او سفر كردن براى اداى مناسك حج و نيز طهارت براى به جا آوردن نماز واجب است.(2)
(--> شرط)
شرط وجود --> شرط واجب
شرطيّت
شرطيّت: از احكام وضعى.
شرطيت همچون جزئيت حكمى وضعى است؛ بلكه برخى، احكام وضعى(--> حكم وضعى)را منحصر در سه چيز دانستهاند كه يكى از آنها شرطيت است.
(--> شرط)
شرطين فى بيع --> بيعين فى بيع
شرعيّات
شرعيّات: احكام شرعى.
شرعيات مقابل «عقليات» و «عاديات» عبارت است از احكام شرعىاى كه شارع مقدس بدانها حكم كرده است. از عنوان ياد شده در اصول فقه و نيز به مناسبت در ابواب مختلف فقه سخن رفته است.
منبع استنباط:شرعيات از بيان شارع مقدس؛ اعم از كتاب خدا و سنّت(-->سنّت)به دست مىآيد. ضمن آنكه از راه اجماع و اتفاق همه فقها بر حكمى كه كاشف از قول معصوم عليه السّلام باشد، همچنين از راه عقل از باب ملازمه بين حكم عقل و شرع نيز تحصيل و استنباط مىشود(-->ادله اربع).
ظنّ در شرعيات :از ويژگيهاى شرعيّات، حجيت ظنّ در آنها است؛ بدين معنا كه در موارد عدم امكان دستيابى به احكام شرعى از راه علم، ظن جايگزين آن مىشود و از راه ظن، تحصيل آن امكان پذير خواهد بود. البته نه هر ظنى، بلكه ظنّ خاص كه پشتوانه آن دليل قطعى است، مانند خبر فرد موثّق(--> خبر واحد)مگر بنابر قول به انسداد( -->انسداد)كه در صورت تمام بودن ادله آن، تحصيل حكم شرعى از راه هر ظنى ـ جز آنچه كه نهى خاص دارد، مانند قياس( -->قياس)ـ جايز است.(1)