برخى قدما، كشتن شپش را جايز، ليكن انداختن آن را از بدن، حرام و موجب كفاره دانسته‌اند.(5)

بر حاجى‌اى كه قبل از احرام بر سرش دارويى را كه كشنده شپش است قرار داده و سپس محرم گشته و شپش به سبب آن ـ در حال احرام ـ كشته شده است، كفاره نخواهد بود. برخى، عدم ثبوت كفاره را مشروط به عدم امكان ازاله آن دارو دانسته‌اند.(6)

اطعمه واشربه:حشرات كوچك، همچون پشه، مگس و شپش از خبائث(--> خبيث)به شمار رفته و خوردن آنها حرام است.(7)

شتاب --> عجله

شتر

شتر: حيوانى معروف.

از آن در ابواب مختلف فقهى، مانند طهارت، صلات، زكات، حج، جهاد، تجارت، اطعمه و اشربه و ديات نام برده‌اند.

شتر به لحاظ مراحل سنى داراى اسامى مختلفى است كه هر مرحله موضوع احكامى واقع شده است، مانند ابن مخاض( -->ابن مخاض)، بنت مخاض(--> بنت مخاض)، ابن لبون(--> ابن لبون)، بنت لبون(--> بنت لبون)، حِقّه( -->حقّه)، جذع و جذعه( -->جذع)، ثنىّ و ثنيّه( -->ثنىّ)و بازل(--> بازل). در ذيل به نمونه هايى از احكام مشترك كه در ابواب مختلف آمده اشاره مى‌شود.

طهارت:در طهارت و نجاست عرق شتر نجاست خوار اختلاف است. قول به طهارت به مشهور فقها و قول به نجاست به اشهر قدما نسبت داده شده است.(1)

برخى قدما براى تطهير آب چاهى كه با عرق شتر نجاست خوار ملاقات كرده، كشيدن تمامى آب چاه را لازم دانسته‌اند(2)(--> آب چاه).

مدت استبراى شتر نجاست خوار چهل روز است.(3)

• (1)جواهر الكلام 6/ 77 ـ 78
• (2)المهذب 1/ 21
• (3)مسالك الأفهام 12/28 ؛ جواهرالكلام 36/276
• (5)المبسوط 1/ 339 ؛ الوسيلة/ 162
• (6)جواهر الكلام 20/ 273 ـ 274
• (7)المبسوط 6/ 281 ؛ جواهر الكلام 36/ 296 .