سوره: واحد متشكل از آيات قرآن كريم كه ـ جز در يك مورد ـ با بسمله آغاز مىگردد.
از احكام آن در باب صلات سخن گفتهاند.
بسمله در آغاز سوره، جزء سوره است و آيه مستقلى به شمار مىرود؛ از اين رو، قرائت آن با سوره در نماز واجب است(1)( -->بسمله).
سورههاى «ضحى»(--> ضحى؛ سوره)و «شرح»(--> انشراح؛ سوره)و نيز «فيل»(--> فيل؛ سوره)و «قريش»(--> قريش؛ سوره)يك سوره به شمار مىروند؛ از اين رو در نماز، اكتفا به يكى از آن دو جايز نيست، بلكه در يك ركعت بايد هر دو خوانده شوند. اين قول، مشهور ميان قدما است؛ بلكه به اكثر فقها؛(2)بلكه مشهور(3)و بلكه اتفاق آنان(4)نسبت داده شده است. ليكن گروهى از متأخران، هر كدام از آن دو را سورهاى مستقل دانستهاند.(5)البته جمع بين آن دو ـ حتى بنابر قول به تعدد ـ در قرائت يك ركعت از نماز بنابر قول مشهور، واجب است.(6)گر چه بعضى، جمع را نيز واجب ندانستهاند.(7)در اينكه در صورت قرائت آن دو، قرائت بسمله دوم واجب است يا نه، اختلاف است.(8)
قرائت يك سوره كامل پس از حمد در نمازهاى واجب، با وسعت وقت، واجب،(9)و در نمازهاى مستحب، مستحب است؛(10)جز سورههاى داراى سجده واجب كه بنابر قول مشهور، قرائت آنها در فرائض جايز نيست؛(11)ليكن در نوافل جايز است و پس از قرائت آيه سجده، سجده مىكند(12)( -->عزائم).