سلسله سند --> سند حديث

سلطان

سلطان: دارنده ولايت و سلطنت بر مردم.

ولايت و سلطنت حقيقى بر خلق از آنِ خداوند است و همه موجودات مقهور قدرت اويند. به جهت بروز و ظهور اين صفت الهى در پيامبران و جانشينان آنان، عناوين سلطان، سلطان عادل و سلطان حق در كلمات فقها بر رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله و امامان معصوم عليهم السّلام(1)(--> ائمّه)و نيز نايبان عام ايشان (فقهاى واجد شرايط)(-->ولايت فقيه)اطلاق شده است.(2)

عناوين سلطان و سلطان جائر بر رهبران باطل و غير مشروعى كه حكومت ظاهرى بر مردم دارند نيز اطلاق شده است(--> سلطان جائر).

سلطان جائر

سلطان جائر: زمامدار ستمگر.

سلطنت حقيقى بر خلق در اصل از آنِ خداوند است؛ زيرا همه مخلوقات مقهور قدرت او و نيازمند به او هستند. خداوند اين مقام و منصب را به اولياى خود؛ يعنى پيامبران و اوصياى آنان عطا كرده است. بدين جهت بر آنان نيز عناوين سلطان، سلطان عادل و سلطان حق اطلاق شده است( -->سلطان). در جبهه مقابل آنان، سلاطين جور قرار دارند كه با زور و قهر و غلبه و يا با تزوير و نيرنگ و بدون داشتن اذن و نيابتى از جانب خداوند بر مردم حكومت مى‌كنند. بنابر اين، همه كسانى كه حكومتشان مبناى شرعى ندارد؛ يعنى مأذون از جانب خدا نيستند، سلاطين جور به شمار مى‌روند؛ خواه مسلمان باشند يا غير مسلمان.

از آن به مناسبت در بابهاى صلات، زكات، جهاد، تجارت و قضاء سخن گفته‌اند.

پذيرش منصب از ناحيه سلطان جائر:به تصريح قرآن كريم،(1)گرايش و ميل به زمامداران ستمگر، حرام، بلكه از گناهان كبيره(--> گناه كبيره)است.(2)بر اين اساس،

• (1)هود/113
• (1)تذكرة الفقهاء 4/ 20 ـ 21 ؛ منتهى المطلب (ق)/ 1024 ؛ جامع المقاصد 2/ 371 ؛ الأنوار اللوامع 10/ قسم 2/ 89
• (2)جواهرالكلام 13/ 310 ـ 312
• (2)كتاب البيع (امام خمينى) 2/ 653 ؛ النور الساطع 1/ 359 .