responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 4  صفحه : 512

سل

سِل: بيمارى عفونى مزمن كه باعث تشكيل كانونهاى عفونى مشخصى در بدن مى‌شود.

از آن به مناسبت در باب وصيّت نام برده‌اند.

بنابر ديدگاه جمعى از فقها، انسان در بيمارى منجر به مرگ نمى‌تواند در افزون بر يك سوم مال خود ـ به بخشيدن، وقف كردن و مانند آن ـ تصرف كند. برخى، بيمارى منجرّ به مرگ را بيمارى خطرناكى دانسته‌اند كه غالبا سبب مرگ مى‌گردد. در اينكه سل از مصاديق بيمارى خطرناك است يا نه، اختلاف است. قائلان به قول نخست، برخى بخش آغازين و برخى بخش پايانى بيمارى سل را خطرناك دانسته‌اند.(1)

سلاح

سلاح: ابزار جنگى.

سلاح به ابزارى اطلاق مى‌شود كه براى نبرد با دشمن ساخته شده است؛ خواه براى حفظ بدن در برابر يورش دشمن باشد، مانند كلاه خود، سپر و زره، يا براى تهاجم و ضربه زدن به دشمن، مانند تفنگ، شمشير و نيزه. از آن در بابهاى صلات، حج، جهاد، تجارت، سبق و رمايه، صيد و ذباحه، ارث و حدود سخن گفته‌اند.

صلات:بنابر قول مشهور، نماز گزاردن در جايى كه سلاح آشكار پيش روى نماز گزار قرار دارد، مكروه است. برخى قائل به حرمت شده‌اند.(1)

به تصريح برخى، آشكار كردن سلاح در مسجد مكروه است؛(2)چنان كه آويختن سلاح در مسجد اكبر مكروه مى‌باشد. در غير مسجد اكبر، آويختن در غير جهت قبله كراهت ندارد.(3)البته در اينكه مراد از مسجد اكبر، مسجد الحرام(--> مسجد الحرام)است يا مسجد جامع شهر( -->مسجد جامع)اختلاف است.(4)

همراه بردن سلاح هنگام بيرون رفتن براى نماز عيد(--> نماز عيد)در فرض نداشتن عذر ـ همچون بيم از دشمن ـ كراهت دارد.(5)


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 4  صفحه : 512
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست