عنوان ياد شده در بابهاى طهارت، صلات، حج، تجارت، اجاره، وقف، وصيّت، اطعمه و اشربه، لقطه، قصاص و ديات به كار رفته است.
نجاست سگ:همه انواع سگ ـ جز نوع دريايى آن(1)ـ حتى اجزاى فاقد حيات آن همچون مو و ناخن(2)و نيز رطوبتهاى بدنش از قبيل آب دهان و بينى نجس و غير قابل تطهير(3)و تذكيه(4)( -->تذكيه)است. سگ دريايى بنابر قول مشهور پاك است.(5)
براى تطهير ظرفى كه سگ آن را ليسيده يا از آن، آب يا مايعى ديگر خورده، بنابر مشهور بايد ابتدا آن را خاك مالى كرد و سپس دو مرتبه با آب شست. لزوم خاك مالى بنابر قول مشهور اختصاص به ولوغ(--> ولوغ)دارد. بنابر اين، ظرفى كه با آب دهان سگ ـ بدون ولوغ ـ يا بر اثر رطوبتى از بدن آن و يا افتادن سگ درون آن نجس شده، نيازى به خاك مالى ندارد(6)(--> خاك مالى).
برخورد كردن لباس با سگ، در صورتى كه هر دو خشك باشند، موجب نجاست لباس نمىشود؛ هرچند به قول مشهور، پاشيدن مقدارى آب روى آن مستحب است.(7)
حرمت گوشت سگ:سگ از حرام گوشتان و بنابر آنچه در برخى روايات آمده از مسخ شدگان(--> مسوخ)است.(8)
خريد و فروش و اجاره سگ:خريد و فروش سگ، جز سگ شكارى( -->سگ شكارى)جايز نيست؛(9)ليكن به قول برخى داد و ستد توله سگ، جهت آموزش دادن آن براى شكار جايز است.(10)
بسيارى از فقها سگ نگهبان خانه، باغ، مزرعه و گله را نيز در حكم به سگ شكارى ملحق كردهاند؛(11)ليكن برخى خريد و فروش اين نوع سگها را جايز ندانستهاند.(12)البته بنابر قول به عدم جواز داد و ستد، نگهدارى آنها به منظور استفاده در نگهبانى جايز است(13)و نگهدارى غير آنها جايز نيست.(14)