سُحْق -->مُساحقه

سحور

سَحور: سحرى.

از آن در باب صوم نام برده‌اند.

بر كسى كه قصد روزه گرفتن، بويژه در ماه رمضان دارد، مستحب است سحرى بخورد. كمترين اندازه سحرى، نوشيدن آب و برترين آن، خوردن خرما، سويق (قاووت) و كشمش است و زمان سحرى خوردن، هرچه به طلوع فجر (اذان صبح) نزديك‌تر باشد افضل است.(1)

سخاوت --> جود

سخله

سَخْلَه: بچه گوسفند، گاو و شتر.

سخله ـ كه جمع آن سخال مى‌باشد ـ در اصل به بچه تازه متولد شده گوسفند ـ اعم از ميش و بز ـ گفته مى‌شود؛(1)ليكن مراد از آن در كلمات فقها در بحث زكات اعم از بچه گوسفند، گاو و شتر مى‌باشد.(2)از آن در باب زكات نام برده‌اند.

• (1)مجمع البحرين ، واژه «سخل»
• (1)مفاتيح الشرائع 1/ 256 ؛ وسائل الشيعة 10/ 142 ـ 146 .
• (2)الحدائق الناضرة 12/ 80