از اسبها نيز بر حسب پيشى گرفتن و جاماندن با عناوين ذيل ياد مىشود:
1. سابق [ مُجَلّى ]؛ اسبى كه بر همه اسبها پيشى گرفته است. بنابر مشهور، ملاك در پيشى گرفتن، جلو افتادن گردن و بر آمدگى ميان دو شانه [ كاهل [ اسب از ديگر اسبها است. از برخى قدما كفايت پيشى گرفتن به گوشها نيز نقل شده است؛(10)ليكن برخى ملاك را نظر عرف دانستهاند، مگر آنكه در عقد براى آن ملاك ديگرى ذكر شود.(11)
2. مصلّى؛ اسبى كه سر آن محاذى با استخوانهاى سمت راست و چپ دم اسب سابق قرار دارد.
3. تالى، بارع، مُرتاح، حظىّ، عاطف، مؤمّل، لَطيم و سُكَيْت يا سُكَّيْت به ترتيب براى اسبهاى سوم تا دهم. آخرين اسب كه از همه اسبها عقبتر مانده، فِسْكِل يا فُسْكُل ناميده مىشود. براى اسبهاى دهم به بعد جز اسب آخر نامى انتخاب نشده است. البته هيچ يك از اين نامها تأثيرى در احكام سبق ندارد.(12)
سبق
سَبَق: عوض تعيين شده در مسابقه براى فرد برنده(1)(--> سبْق).
سبقت
سبقت: پيشى گرفتن.
از آن به مناسبت در بابهاى صلات، نكاح، احياء موات و ارث سخن گفتهاند.
صلات:پيشى گرفتن بر ديگران در رفتن به مسجد مستحب است.(1)
از شرايط نماز جمعه، عدم اقامه نماز جمعهاى ديگر در فاصله كمتر از سه ميلى (يك فرسخ، حدود پنج كيلومتر و نيم) آن است، و گرنه هر دو نماز باطل است،