راست گويى

راست گويى: مقابل دروغ گويى.

از آن به مناسبت در بابهاى اجتهاد و تقليد، حج و تجارت سخن گفته‌اند.

راست گويى، واجب و از خصلتهاى برجسته مؤمنان است كه در آيات و روايات فراوانى بر آن تأكيد شده است.(1)امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: هر كس زبانش راست بگويد، عملش پاكيزه مى‌شود.(2)

راستگويى در صورتى كه موجب فتنه و فساد گردد، جايز نيست و مبغوض خداوند است.(3)

گفتار مسلمان همچون رفتار او حمل بر صدق و راستى مى‌شود، مگر آنكه خلاف آن ثابت گردد(4)(-->قاعده صحّت).

بنا بر قول مشهور، كفّاره جدال(--> جدال)در حال احرام(--> احرام)در صورتى كه متعلقش سخن راست باشد و سه بار تكرار گردد، يك گوسفند است. جدال كمتر از سه بار كفاره ندارد. برخى، در اين صورت تنها توبه و استغفار از آن را واجب دانسته‌اند.(5)

در بيع مرابحه(6)(--> بيع مرابحه)و مواضعه(7)(--> بيع مواضعه)بر فروشنده واجب است با صداقت، خريدار را از قيمت خريد مطلع سازد.

از مرجّحات باب تعارض، راست گوتر بودن يكى از دو راوى نسبت به ديگرى است(--> تعادل و تراجيح).

راسو

راسو [= اِبن عُرْس]: جانورى پستاندار.

راسو از پستانداران كوچك و وحشى با موهايى قهوه‌اى مايل به قرمز، بدنى بلند و باريك، پوزه‌اى دراز و دستها و پاهايى كوتاه و پوستى گران قيمت است. از احكام آن در بابهاى طهارت، صيد و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.

• (1)؛
• (2)وسائل الشيعة 12/ 162
• (3)252
• (4)تذكرة الفقهاء 15/ 272 ؛ العناوين 2/ 744
• (5)جواهر الكلام 20/ 420 ـ 424
• (6)23/ 317 ؛ الحدائق الناضرة 19/ 200
• (7)الحدائق الناضرة 19/ 202 .