هر كدام به ورثه ديگرى مى‌رسد، و اگر يكى مالك و ديگرى غاصب باشد، خون غاصب كه مى‌كوشيده به نا حق ريسمان را از مالكش بگيرد، هدر است و در نتيجه چيزى به ورثه او داده نمى‌شود؛ در مقابل، ورثه او بايد به ورثه مالك، ديه كامل بپردازند، و اگر فرد سومى ريسمان را پاره كند، پاره كننده، در صورت شبه عمد بودن اقدام، و عاقله او( -->عاقله)در فرض خطا بودن، ضامن ديه آن دو است.(4)

ريسندگى

ريسندگى: عمل ريسيدن؛ تبديل كردن پشم، پنبه و مانند آنها به نخ.

از آن به مناسبت در باب تجارت سخن گفته‌اند.

آموزش دادن فن ريسندگى به زنان مستحب است.(1)

ريش

ريش: موهاى دو طرف صورت و چانه مردان.

از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، حج، تجارت، حجر، قصاص و ديات سخن گفته‌اند.

چنانچه محاسن، كم و سبك باشد به گونه‌اى كه پوست صورت آشكار باشد، رساندن آب به صورت در وضو لازم است؛ اما اگر زياد و پر باشد، به گونه‌اى كه احاطه به پوست داشته باشد، شستن ظاهر محاسن كفايت مى‌كند و رساندن آب به زير آن لازم نيست.(1)

در وضو شستن آن مقدار از محاسن كه خارج از حدّ متعارف صورت است واجب نيست.(2)برخى آن را مستحب دانسته‌اند(3)( -->استرسال).

در وضو چنانچه در كف دست رطوبتى براى مسح باقى نماند، از رطوبت ريش خود برمى دارد.(4)برخى گفته‌اند: گرفتن رطوبت از ريش، ابرو، و ديگر اعضاى وضو براى مسح مطلقا صحيح است، هرچند كف دست رطوبت داشته باشد.(5)

• (1)جواهر الكلام 2/ 155 ؛ توضيح المسائل مراجع 1/ 153 م 240
• (1)وسائل الشيعة 6/ 185 ؛ جواهر الكلام 22/ 466 .
• (2)جواهر الكلام 2/ 153 ؛ العروة الوثقى 1/ 355
• (3)جواهر الكلام 2/ 155
• (4)189 ـ 190
• (4)قواعد الأحكام 3/ 663 ؛ جواهر الكلام 43/ 64 ـ 65 .
• (5)العروة الوثقى 1/ 367 ـ 368