رهن تبرّع عبارت است از اينكه كسى مال خود را بدون اجازه و درخواست بدهكار، نزد طلبكار بابت بدهى او گرو بگذارد. عنوان ياد شده در باب رهن به كار رفته است.
به تصريح برخى، رهن تبرع حتى با نهى بدهكار، صحيح است. دراين صورت، چنانچه طلبكار بابت وصول طلب خود، گرو را بفروشد، گرو گذار نمىتواند براى دريافت مال خود به بدهكار مراجعه كند.(1)
رهن مستعار
رهن مستعار: گرو گذاشتن مال ديگرى با اذن او.
از آن در باب رهن سخن گفتهاند.
گرو گذاشتن مال ديگرى با اجازه او كه از آن به استعاره براى رهن يا رهن مستعار تعبير مىشود، جايز و ضمان آن بر عهده گروگذار است؛ هرچند مال رهنى بدون كوتاهى تلف شود. چنين عاريهاى لازم است و عاريه دهنده پس از رهن نمىتواند از آن برگردد و عقد رهن را برهم زند؛ هرچند مىتواند هنگام فرا رسيدن زمان پرداخت دين از گرو گذار بخواهد مال را از رهن خارج كند.
اگر مال عاريهاى در دست مرتهن (طلبكار) بدون كوتاهى از جانب وى تلف شود، وى ضامن نيست؛ ليكن راهن ضامن است؛ در مثلى( -->مثلى)ضامن مثل