responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 4  صفحه : 199

مشهور قائل به قول اوّل‌اند.(3)

اطعمه و اشربه:اگر حيوان حلال گوشت به اندازه روييدن گوشت در بدن و محكم شدن استخوانهايش از شير خوك بخورد، شير، گوشت و نسل آن، حرام و ادرار و مدفوعش نجس مى‌گردد.(4)

قصاص و ديات:بنابر قولى، اگر كسى از روى عمد موى سر، صورت، ابرو و يا مژه ديگرى را از بين ببرد؛ به گونه‌اى كه ديگر نرويد، قصاص و در صورت غير عمدى بودن يا ممكن نبودن قصاص، ديه و در صورت روييدن دوباره مو قبل از قصاص، ارش( -->ارش)ثابت مى‌شود.(5)در جنايت عمدى بر دندان( -->دندان)و ناخن( -->ناخن)در صورت نروييدن، قصاص ثابت است و در صورت روييدن يا غير عمدى بودن، ديه يا ارش ثابت خواهد بود.

(--> گياه)

رهان

رهان : جمع رهن(--> رهن)/ مسابقه اسب دوانى و غير آن( -->مسابقه)/ شرط بندى(--> شرط بندى).

رهبانيت

رَهبانيت: شيوه راهبان.

واژه «رهبانيت» از «رَهبه» به معناى ترس گرفته شده و به شيوه راهبان مسيحى اطلاق مى‌شود.(1)راهب به كسى گويند كه دنيا و لذتهاى آن، از جمله ازدواج، خوردن گوشت و استفاده از بوى خوش را ترك كرده و از مردم و جامعه كناره گرفته و در عبادتگاه (دير و صومعه) به عبادت خدا پرداخته و به رياضتهاى دشوارى همچون انداختن زنجير به گردن خود تن داده است.(2)از عنوان ياد شده به مناسبت در باب صلات و نكاح سخن گفته‌اند.

رهبانيت به شيوه ياد شده در ميان امتهاى پشين سنّت بوده كه اسلام آن را منسوخ كرده و مكروه دانسته است.(3)از اين رو، اسلام به ازدواج و استعمال بوى


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 4  صفحه : 199
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست