كفّاره نيست؛ ليكن افطار روزه نذر معيّن كفّاره دارد و كفّاره آن بنابر قول مشهور، كفّاره افطار روزه ماه رمضان (آزاد كردن برده يا دو ماه پى درپى روزه گرفتن و يا اطعام شصت فقير) است؛ ليكن گروهى كفّاره آن را كفّاره شكستن قسم (اطعام ده فقير يا پوشاندن آنان و يا آزاد كردن يك برده) دانستهاند.(18)
ساير احكام:گرفتن روزه نذر در سفر صحيح نيست، مگر آنكه نذر مقيّد به سفر يا سفر و حضر باشد كه در اين صورت به قول مشهور گرفتن آن در سفر صحيح است.(19)
بر روزه نذر معيّن احكام روزه ماه رمضان جارى مىشود و از اين جهت باهم تفاوت ندارند، مگر در بعضى امور، همچون نيّت تعيين و كفّاره بنابر برخى اقوال، چنان كه گذشت.(20)
روزه نذر معصيت
روزه نذر معصيت: نذر روزه به شكرانه ارتكاب گناهى.
از آن در باب صوم سخن گفتهاند.
اگر كسى نذر كند كه درصورت ارتكاب گناهى معيّن، به شكرانه آن روزه بگيرد، نذرش باطل و روزهاش حرام است.(1)
روزه وصال
روزه وِصال: از اقسام روزه حرام.
در اينكه مراد از روزه وصال چيست، دو تفسير ذكر شده است: نخست، نيّت روزه از طلوع فجر تا سحر.(1)اين تفسير به اكثر اصحاب،(2)بلكه مشهور(3)نسبت