ايام سال جز روزهاى حرام را روزه بگيرد؛ ليكن اگر قصد وى روزه همه روزها، حتّى روزهاى حرام باشد، برخى چنين نذرى را باطل دانسته‌اند و برخى، نذر را در غير روزهاى حرام، صحيح دانسته و در نتيجه روزه غير آن ايّام را واجب دانسته‌اند.(6)

كسى كه روزه دهر را نذر كرده، چنانچه در نذر خود حال سفر را نيز لحاظ كرده، بايد در سفر هم روزه بگيرد؛ در غير اين صورت، نبايد در سفر روزه بگيرد و سفر كردن نيز براى وى جايز است؛ ليكن برخى، فديه دادن (يك مُدّ طعام براى هر روز) را واجب دانسته‌اند.(7)

روزه سكوت

روزه سكوت: از اقسام روزه حرام.

روزه سكوت به روزه‌اى اطلاق مى‌شود كه روزه دار علاوه بر خوددارى از مفطرات، به قصد تقرّب به خدا، از سخن گفتن نيز خوددارى كند. از آن در باب صوم سخن گفته‌اند.

بنابر تصريح برخى، روزه سكوت [ صوم الصَّمت] نزد بنى اسرائيل مشروع بوده؛ ليكن اسلام از آن نهى كرده است.

روزه سكوت در صورتى كه ترك كلام جزء نيّت روزه باشد؛ بدين گونه كه شخص، در نيّت خود سكوت را از قيود روزه قرار دهد، حرام است؛ خواه زمان سكوت همه روز باشد يا بخشى از آن؛ ليكن اختيار سكوت در طول روز بدون نيّت روزه اشكالى ندارد.(1)

روزه سنّت

روزه سنّت [= صوم السُنَّة] :روزه سه روز در هر ماه.

مراد از روزه سنّت، روزه روزهاى پنج شنبه دهه اوّل و آخر و چهارشنبه دهه وسط ماه است. از آن در باب صوم سخن گفته‌اند.

روزه سه روز ياد شده، استحباب

• (1)مستند الشيعة 10/ 510 ـ 511 ؛ جواهر الكلام 17/ 125 ـ 126 ؛ العروة الوثقى 3/ 662 .
• (6)الدروس الشرعية 1/ 294 ؛ مسالك الأفهام 11/ 383 ـ 384 .
• (7)الدروس الشرعية 1/ 294 ؛ مسالك الأفهام 11/ 383 ـ 384 .