از روزه‌هاى مستحب، روزه داوود است(2)و اگر كسى نذر كند يك ماه روزه داوود بگيرد، بايد يك روز درميان روزه بگيرد و چنانچه از روى عمد پى درپى روزه بگيرد يا افطار كند، بايد روزه يك ماه را از سر بگيرد، مگر آنكه پياپى بودن افطار از روى اضطرار باشد كه در اين صورت نيازى به از سر گرفتن نيست؛ بلكه روزه گرفته شده ادامه مى‌يابد.(3)

برخى، در صورت مخالفت با نذر و پى در پى گرفتن روزه، كفّاره را واجب دانسته‌اند.(4)

بعضى گفته‌اند: روزه عبادت است و در نتيجه نذر به ترك آن (افطار) ـ از اين جهت كه عبادت نيست ـ تعلّق نمى‌گيرد. از اين رو، با پياپى روزه گرفتن، كفّاره لازم نمى‌آيد. ليكن اگر نذر روزه داوود در زمان معين مثل ماه شعبان باشد و نذر كننده همه ماه را روزه بگيرد، كفايت مى‌كند و كفّاره‌اى بر عهده‌اش نمى‌آيد و اگر نيمى از آن را پى درپى بگيرد و نيم ديگر را افطار كند، كفّاره و قضاى روزه‌هاى نگرفته بر او واجب مى‌شود.(5)

روزه دهر

روزه دَهر: روزه تمامى ايّام سال.

دهر به زمان و گذشت روزگار (روز، ماه و سال) اطلاق شده است.(1)بنابر اين، مراد از روزه دهر، روزه گرفتن در همه ايام سال است. از احكام آن در باب صوم سخن گفته‌اند.

صوم دهر، به معناى روزه گرفتن همه ايام سال، حتّى روزهايى كه روزه گرفتن در آنها حرام مى‌باشد، مانند عيد قربان و عيد فطر، حرام است؛(2)ليكن بدون روزهاى حرام، كراهت دارد.(3)برخى، حرمت صوم دهر را به عنوان روزه روزگار ـ قطع نظر از روزهاى حرام ـ قريب دانسته‌اند.(4)

كسى كه نذر كرده زمانى از دهر ـ بدون تعيين مدت ـ را روزه بگيرد، بنابر تصريح برخى قدما، بايد شش ماه روزه بگيرد،(5)و اگر روزه دهر را نذر كرده، بايد همه

• (1)مجمع البحرين ، واژه «دهر»
• (2)تذكرة الفقهاء 6/ 211
• (2)تحرير الأحكام 1/ 507
• (3)الحدائق الناضرة 13/ 394 ـ 395 ؛ غنائم الأيام 6/ 117 ؛ مصباح الهدى 9/ 110 ـ 111
• (3)الكافى فى الفقه/ 185
• (4)مستند الشيعة 10/ 513
• (4)كتاب السرائر 1/ 417
• (5)المقنعة/ 564 ؛ النهاية/ 565
• (5)مختلف الشيعة 3/ 571 ـ 572 .