روزه اباحه

روزه اباحه: از اقسام روزه.

در حديثى از امام سجاد عليه السّلام، روزه به چهل قسم تقسيم شده كه يكى از آنها روزه اباحه است.(1)مراد از روزه اباحه روزه‌اى است كه روزه دار از روى سهو يا فراموشى چيزى بخورد يا بياشامد و يا قى كند. خداوند اين عمل را بر او مباح گردانيده است؛ از اين رو، روزه‌اش صحيح است و از روزه واجب كفايت مى‌كند.(2)

(--> روزه)

روزه اذن

روزه اذن: از اقسام روزه.

به روزه‌اى كه صحّت يا كمال آن منوط به اذن ديگرى باشد روزه اذن اطلاق مى‌شود. از آن در باب صوم سخن گفته‌اند.

مصاديق روزه اذن عبارت است از: روزه استحبابى زوجه، برده و مهمان. بنابر قول گروهى، صحّت روزه افراد ياد شده به ترتيب متوقف بر اذن زوج، مولا و ميزبان است و بدون اذن آنان صحيح نيست.(1)در مقابل، گروهى اذن گرفتن در موارد ياد شده را مستحب دانسته‌اند.(2)

برخى، مصداق چهارمى به آن افزوده و صحّت روزه مستحب فرزند را منوط به اذن پدر كرده‌اند.(3)ليكن برخى، اذن گرفتن فرزند از پدر را مستحب دانسته‌اند.(4)

• (1)المبسوط 1/ 283 ؛ كتاب السرائر 1/ 420 ؛ إصباح الشيعة/ 133 ؛ تذكرة الفقهاء 6/ 201 ـ 202
• (1)من لايحضره الفقيه 2/ 77
• (2)الوسيلة/ 147 ؛ غنية النزوع/ 149
• (2)الحدائق الناضرة 13/ 6 .
• (3)المختصر النافع/ 71
• (4)تذكرة الفقهاء 6/ 203 .