سخنرانى كرده، آنان را با وظايف خويش و مناسك حج آشنا سازد و نيز بر طاعت خداى متعال و خوددارى از نافرمانى وى، و ختم كردن مناسك حج به پايدارى و ثبات بر بندگى خداوند ترغيب نمايد.(2)
روزه
روزه: خوددارى (امساك) از مفطرات در روز به قصد تقرب به خدا.
روزه در لغت به معناى خوددارى كردن از چيزى و ترك آن آمده است. برخى لغويان به هر امساك كننده از خوردنى و نوشيدنى يا سخنى يا حركتى «صائم» اطلاق كردهاند.(1)ليكن روزه در اصطلاح شرع مقدس همان است كه در شناسه آمده است.(2)برخى، آن را به آماده ساختن نفس بر اجتناب از چيزهايى خاص،(3)و برخى ديگر به مهيّا كردن مكلّف يا مميّزِ مسلمانى كه مانعى ـ همچون سفر ـ براى روزه گرفتن ندارد خود را براى خدا بر ترك مفطرات از طلوع فجر صادق تا غروب خورشيد، تعريف كردهاند.(4)
تعريف روزه به امساك (خوددارى) تعريف به امر عدمى است؛ از اينرو، برخى به آن اشكال كرده و گفتهاند: امر عدمى متعلّق تكليف قرار نمىگيرد؛ برخلاف تعريف مهيّا كردن كه امر وجودى و قابل تعلّق تكليف به آن است.(5)
به روزه دار «صائم» و به آنچه كه روزه دار بايد آن را ترك كند و در صورت ارتكاب آن روزهاش باطل مىشود «مُفْطِر» گويند. عنوان صوم در فقه بابى مستقل است كه در آن به تفصيل از احكام روزه سخن رفته است.
اقسام:روزه از جهت حكم تكليفى به واجب، مستحب، حرام و مكروه تقسيم شده است.
1. روزه واجب:روزههاى واجب عبارتند از: روزه ماه رمضان؛ روزه قضاى ماه رمضان؛ روزه كفّاره( -->روزه كفّاره)؛ روزه سومين روز اعتكاف( -->اعتكاف)؛ روزه نذر، عهد و يمين؛ روزه اى كه