مقتول، حق مطالبه ديه از قاتل ندارد، مگر آنكه قاتل به آن رضايت دهد، كه در اين صورت، قصاص ساقط و ديه جايگزين آن مى‌شود. با تراضى دو طرف، توافق بر بيشتر يا كمتر از ديه نيز جايز است.(20)

ابزار ابراز رضايت:رضايت امرى باطنى و قلبى است كه ابزار ابراز آن عبارتند از: لفظ، مانند آنكه بگويد: راضى هستم يا اجازه دادم و يا پذيرفتم( -->اجازه)؛ فعل، مانند دادن؛ اشاره بيانگر رضايت؛(21)نوشته دلالت كننده بر آن؛(22)شاهد حال و قراين و شواهد گوياى رضايت، مانند مهمان پذيرهايى كه درِ آنها بر روى عموم باز است(23)و بنابر مشهور، سكوت دوشيزه در خصوص ازدواج(24)( -->باكره).

رَضح --> رضخ

رضخ

رَضخ [= رَضح]: عطايى اندك از غنيمت جنگى.

مراد از رضخ، عطايى اندك از غنيمت جنگى است كه به فرد يا افرادى كه در جنگ شركت كرده ولى سهمى از غنيمت ندارند، داده مى‌شود. مراد از عطاى اندك، كمتر بودن آن از سهم غنيمت بَران است؛ بدين معنا كه رضخ بَر (مَرضوخ لَه) اگر سواره است سهمش كمتر از سهم سواره و اگر پياده است كمتر از سهم پياده باشد.(1)از اين عنوان در باب جهاد سخن رفته است.

مستحقان رضخ:كسانى كه به اذن امام عليه السّلام در جنگ شركت كرده ولى سهمى از غنيمت ندارند، مستحق رضخ‌اند. آنان عبارتند از زنان، بردگان و كفّار.(2)

• (1)جواهر الكلام 21/ 198
• (2)191 ـ 194
• (20)مبانى تكملة المنهاج 2/123 ـ 125
• (21)العروة الوثقى 5/ 635
• (22)مفتاح الكرامة 16/ 575
• (23)العروة الوثقى 2/ 374 ـ 375
• (24)جواهر الكلام 29/ 203 .