وادى عقيق از ميقاتهاى عمره تمتّع است كه اهالى نجد و عراق و كسانى كه عبورشان از آن مسير است از آن جا مُحرم مىشوند. به اوائل عقيق «مسلخ» به ميانه آن «غَمْرَه» و به اواخر آن «ذات عِرْق» گويند. احرام بستن از همه مواضع عقيق بنابر مشهور صحيح است.(1)
( --> ميقات)
ذاريات؛ سوره
ذاريات؛ سوره: پنجاه و يكمين سوره قرآن كريم.
از آن به مناسبت در باب صلات سخن گفتهاند.
به قرائت سوره ذاريات سفارش شده و در روايتى از امام صادق عليه السّلام آمده است: «هركس در روز يا شب سوره ذاريات را بخواند، خداوند زندگىاش را سامان داده و به او روزى وسيع عنايت مىفرمايد و (چون بميرد) قبر او را با چراغى فروزنده تا قيامت، روشن مىگرداند».(1)
ذبح
ذَبْح: بريدن رگهاى چهارگانه گردن.
به حيوان ذبح شده «ذبيحه» و به ذبح كننده «ذابح» گفته مىشود. از آن در باب صيد و ذباحه سخن گفتهاند.
ذبح، يكى از راههاى تذكيه حيوانات خشكى تذكيه پذير جز شتر و ملخ است. حيوانات دريايى نيز كه خون جهنده دارند جز ماهى با ذبح تذكيه مىشوند( --> تذكيه).
شرايط ذابح:ذابح بايد مسلمان يا در حكم مسلمان باشد؛ بنابر اين، ذبيحه كافر غير كتابى( --> اهل كتاب)حلال نيست.(1)در اينكه ذبيحه اهل كتاب مطلقا حرام است يا در صورت بردن نام خداوند هنگام ذبح، حلال مىباشد، اختلاف است. مشهور قائل به قول اوّل اند.(2)
ايمان (دوازده امامى بودن) بنابر مشهور در ذابح شرط نيست؛ از اين رو، ذبيحه تمامى فرقههاى مسلمان، جز آنان كه محكوم به كفرند، مانند ناصبى( --> ناصبى)حلال است.(3)