ذات البَعْل--> زن شوهر دار

ذات تمييز: زنى كه خون حيض و استحاضه وى از راه اوصاف هريك قابل تشخيص است( --> تمييز).

ذات الجَيْش --> بَيْداء

ذات الرِقاع؛ نماز --> نماز ذات الرِقاع

ذات الشُهُور --> مُستَرابه

ذات الصَلاصِل: مكانى بين مكه و مدينه.(1)

صلاصل جمع صلصال به معناى گِل داغ آميخته با ريگ است كه پس از خشك شدن، با راه رفتن بر آن، از آن صدا بر مى‌خيزد.(2)از عنوان ياد شده به مناسبت در باب صلات نام برده‌اند.

نماز گزاردن در ذات الصلاصل مكروه است.(3)بسيارى ذات الصلاصل را به مكانى معيّن در راه مكّه تعريف كرده‌اند.(4)البته امروزه مكانى به اين نام بين مكّه و مدينه شناخته شده نيست.(5)برخى آن را به يكى از مكانهايى كه دشمنان خدا در آن جا به عذاب خسف( --> خسف)گرفتار شده‌اند، تعريف كرده و گفته‌اند: نماز گزاردن در هر زمينى كه عذاب خسف در آن جا نازل شده باشد كراهت دارد.(6)ظاهر كلام برخى، تعميم عنوان ذات الصلاصل به هر زمين داراى صدا و كراهت نماز گزاردن در آن جا است.(7)

ذات العادة: زنى كه دو بار يكسان خون ببيند( -->حيض).

ذات عِرْق: آخرين نقطه ميقات عقيق.

عنوان ياد شده در باب حج به كار رفته است.

• (1)لوامع صاحبقرانى 3/ 285 ؛ مستند الشيعة 4/ 434
• (2)مجمع البحرين/ واژه «صلصل» ؛ منتهى المطلب 4/ 350
• (3)مفتاح الكرامة 3/ 372
• (4)المقنعة/ 447 ؛ المبسوط 1/ 384 ؛ كتاب السرائر 1/ 265 و 646 ؛ إصباح الشيعة/ 66 ؛ الجامع للشرائع/ 230 ـ 231 ؛ منتهى المطلب 4/ 348
• (5)مرآة العقول 15/ 292
• (6)تذكرة الفقهاء 2/ 409 ؛ كشف الغطاء 3/ 92
• (7)الألفية و النفلية/ 104 ؛ مفتاح الكرامة 3/ 372 .