responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 671

پس از ورود به فضاى دهان اختلاف است(7)( --> آب بينى).

خون آلود كردن دهان به سبب كشيدن دندان و مانند آن براى روزه دار مكروه است.(8)

حج:خوش‌بو كردن دهان با جويدن اذخر( --> اذخر)هنگام دخول حرم مكّه( --> حرم)و مسجد الحرام مستحب است.(9)

تجارت:بنابه تصريح برخى، بوى بد دهان برده، كه ناشى از بيمارى باشد( --> بَخَر)، عيب به شمار مى‌رود و موجب ثبوت خيار براى خريدار است و او مى‌تواند معامله را فسخ كند يا امضا نموده و ارش( --> ارش)بگيرد(10)( --> بو).

( --> آب دهان)

دهر؛ سوره--> انسان؛ سوره

دهرى

دهرى: طبيعى مذهب، مادّى گرا.

دهرى، منسوب به دهر (روزگار) به كسى گفته مى‌شود كه مى‌پندارد عالم، قديم و پيوسته بر يك حالت بوده و پديد آورنده و مدبّرى ندارد و حيات، محدود به حيات دنيايى است و پس از مرگ، برانگيختگى و حياتى وجود ندارد؛(1)چنان كه در قرآن كريم بدان اشاره شده است.(2)به پيروان اين مسلك «دهريّه» مى‌گويند و از اقسام كافران هستند( --> كفر).

دهليز --> دالان

ديات

ديات: اموال ثابت بر ذمّه انسان به سبب جنايت بر انسان آزاد.

ديات جمع ديه، عبارت است از اموالى معيّن در شرع كه به سبب آسيب زدن به انسانى آزاد ـ اعم از جان، اعضا و منافع او ـ بر ذمّه جانى ثابت مى‌شود. به خسارت پرداختى كه مقدار آن در شرع تعيين نشده،


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 3  صفحه : 671
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست