دَواجِن: جانوران دست آموز خانگى.

دواجن جمع داجن، به حيواناتى اطلاق مى‌گردد كه با انسان انس گرفته‌اند، مانند گوسفند، مرغ و كبوتر. از آن در بابهاى زكات، حج و لقطه سخن گفته‌اند.

زكات به شتر، گاو و گوسفند خانگى تعلّق نمى‌گيرد.(1)

قربانى كردن حيوان خانگى كه اهل خانه آن را پرورش داده و بزرگ كرده‌اند مكروه است.(2)

نگهدارى جانوران خانگى در منزل مستحب است.(3)

ورود حيوان خانگى كسى به خانه ديگرى لقطه به شمار نمى‌رود؛ از اين رو، گرفتن وتصاحب آن جايز نيست(4)( --> لقطه).

( --> اهلى)

دوام: محدود نبودن به وقتى خاص.

از آن در ابواب عقود نظير تجارت، رهن، وقف، مزارعه، مساقات و نكاحسخن گفته‌اند.

قراردادها (عقود) به لحاظ قابليت داشتن براى دوام و عدم آن سه نوع اند: برخى قراردادها دائمى اند و توقيت در آنها راه ندارد؛ از اين رو توقيت آن موجب بطلان عقد مى‌شود، مانند وقف،(1)بيع(2)( --> بيع)و رهن.(3)برخى ديگر از قراردادها قابليت دوام و هميشگى بودن را ندارند و محدود به زمانى معين‌اند، مانند قرارداد مزارعه(4)( --> مزارعه)و مساقات5( --> مساقات). نوع سوم قراردادها قابليت هر دو را دارند، مانند ازدواج كه به صورت دائم( --> ازدواج)و موقت( --> ازدواج موقت)صحيح است.

( --> حرمت ابدى)

دوخته: خياطى شده.

از آن در بابهاى طهارت و حج سخن گفته‌اند.

• (1)الفقه المأثور/ 450
• (1)جواهر الكلام 28/ 53
• (2)جواهر الكلام 19/ 230
• (2)منية الطالب 2/ 273
• (3)وسائل الشيعة 11/ 526
• (3)الروضة البهية 4/ 55
• (4)كلمة التقوى 6/ 273 .
• (4)جواهر الكلام 27/ 14 ـ 15
• (5)63 ـ 65 .