هيچ ثمره‌اى مترتب نيست؛ چون خون غير متصل نيز استحاضه به شمار مى‌رود(2)( --> استحاضه).

دُمَل: ضايعه سطحى پوست.

دمل به طور معمول، برآمدگى سطحى اى است كه با تجمع ترشحات بدن، چرك يا خون در زير پوست همراه است و از آن در بابهايى نظير صلات و حج سخن گفته‌اند.

خون دمل در بدن يا لباس نمازگزار و طواف كننده، همچون خون زخم بخشوده و نمازگزاردن با آن صحيح است( --> خون)؛ هرچند در اينكه مطلقا معفوّ است يا تنها در صورتى كه خون آن، جريان و ازاله آن مشقت داشته باشد، اختلاف است(1)( --> جراحت).

اگر بر دمل، جبيره باشد، براى وضو و غسل به احكام جبيره عمل مى‌شود(2)( --> جبيره). اگر دمل در پيشانى باشد؛ به گونه‌اى كه سجده كردن به طور متعارف بر پيشانى ممكن نباشد، بايد محلّ سجده ـ مثلا زمين ـ را گود كند؛ به گونه‌اى كه دمل در گودى قرار گيرد، سپس جاى سالم پيشانى را بر زمين بگذارد.(3)

شكافتن دمل و بيرون آوردن خون آن در حال ضرورت براى مُحرم جايز است و كفّاره ندارد.(4)

دم مَسفوح: خون جهنده.

به خونى كه هنگام ذبح با شدّت و قوّت از رگ حيوان بيرون مى‌جهد دم مسفوح گويند.(1)عنوان ياد شده در قرآن و به تبع آن در كلمات فقها و در باب طهارت به كار رفته است.

به تصريح قرآن كريم،(2)خوردن دم مسفوح حرام است. بر اين اساس، فقها آن را نجس و خوردنش را حرام دانسته‌اند. برخلاف خون مثل ماهى و پشه؛ همچنين

• (1)جواهر الكلام 6/ 100 ـ 103
• (1)منتهى المطلب 3/ 192
• (2)نهاية الإحكام 1/ 125 ؛ جواهر الكلام 3/ 257 .
• (2)الغاية القصوى 1/ 145 ـ 146 ؛ العروة الوثقى 1/ 436
• (2)
• (3)جواهر الكلام 10/ 198
• (4)18/ 409 ـ 410 .