دليل شرعى-->دليل

دليل عقلى-->دليل

دليل فقاهتى-->دليل

دليل لُبّى-->دليل

دليل لفظى-->دليل

دليل نَقلى-->دليل

دَم: خون( --> خون)/ حيوان جهت قربانى يا كفّاره در حج.

دم به معناى دوم در باب حج به كار رفته و مراد از آن حيوانى است كه خون آن جهت قربانى حج و يا كفّاره ارتكاب برخى محرّمات احرام( --> احرام)ريخته مى‌شود(1)( --> قربانى).

دُم: از اعضاى حيوان.

از آن به مناسبت در باب صيد و ذباحه نام برده‌اند.

بستن دست و پاى گاو و رها كردن دم آن هنگام ذبح مستحب است.(1)

حيوانى كه با سگ شكارى يا سلاح جراحت برداشته و شكارچى به نحو متعارف بر سرشكار حاضر شده و آن را زنده يافته، در صورتى كه حياتش مستقر نباشد، در حكم حيوان تذكيه شده( --> تذكيه)به شمار رفته و حلال است، بدون آنكه نيازى به تذكيه باشد؛ امّا اگر حياتش مستقر باشد بايد آن را ذبح كند تا حلال گردد. كمترين نشانه استقرار حيات، حركت دادن دم يا پا و يا چشم است.(2)

دِماء ثَلاث: خون حيض( --> حيض)، نفاس( -->نفاس)و استحاضه( --> استحاضه).

دِماء واجب: قربانيهاى واجب.

دماء جمع «دم» به معناى خون و در اين جا مراد خونهايى است كه به عنوان

• (1)جواهر الكلام 18/ 24 و 20/ 270 .
• (1)جواهر الكلام 36/ 132
• (2)70 و 142 .